- Bibliography
- Subscribe
- News
-
Referencing guides Blog Automated transliteration Relevant bibliographies by topics
Log in
Українська Français Italiano Español Polski Português Deutsch
We are proudly a Ukrainian website. Our country was attacked by Russian Armed Forces on Feb. 24, 2022.
You can support the Ukrainian Army by following the link: https://u24.gov.ua/. Even the smallest donation is hugely appreciated!
Relevant bibliographies by topics / Alpha Kappa Alpha Sorority / Journal articles
To see the other types of publications on this topic, follow the link: Alpha Kappa Alpha Sorority.
Author: Grafiati
Published: 4 June 2021
Last updated: 3 March 2023
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Alpha Kappa Alpha Sorority.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Sun,S., J.Elwood, and W.C.Greene. "Both amino- and carboxyl-terminal sequences within I kappa B alpha regulate its inducible degradation." Molecular and Cellular Biology 16, no.3 (March 1996): 1058–65. http://dx.doi.org/10.1128/mcb.16.3.1058.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Nuclear expression and consequent biological action of the eukaryotic NF-kappa B transcription factor complex are tightly regulated through its cytoplasmic retention by an ankyrin-rich inhibitory protein termed I kappa B alpha. I kappa B alpha specifically binds to and masks the nuclear localization signal of the RelA subunit of NF-kappa B, thereby effectively sequestering this transcription factor complex in the cytoplasm. Specific cellular activation signals lead to the rapid proteolytic degradation of I kappa B alpha and the concomitant nuclear translocation of NF-kappa B. However, the precise biochemical mechanisms underlying the inhibitory effects of I kappa B alpha on RelA and its inducible pattern of degradation remain unclear. By using HeLa cells transfected with various cDNAs end-coding epitope-tagged mutants of I kappa B alpha, our studies demonstrate the following: (i) sequences within the 72-amino-acid N-terminal region of I kappa B alpha are required for tumor necrosis factor alpha (TNF-alpha)-induced degradation but are fully dispensable for I kappa B alpha binding to and inhibition of RelA; (ii) serine residues located at positions 32 and 36 within the N-terminal region of I kappa B alpha represent major sites of induced phosphorylation (substitution of these serine residues with alanine abrogates TNF-alpha-induced degradation of I kappa B alpha); (iii) the C-terminal 40 residues of I kappa B alpha (amino acids 277 to 317), which include a PEST-like domain, are entirely dispensable for TNF-alpha-induced degradation and inhibition of RelA; (iv) a glutamine- and leucine-rich (QL) region of I kappa B alpha located between residues 263 and 277 and overlapping with the sixth ankyrin repeat is required for both inducible degradation and inhibition of RelA function; (v) regulation of I kappa B alpha degradation by this QL-rich region appears to occur independently of phosphorylation at serines 32 and 36. These findings thus indicate that I kappa B alpha is generally organized within distinct modular domains displaying different functional and regulatory properties. These studies have also led to the identification of a novel class of dominant-negative I kappa B alpha molecules that retain full inhibitory function on NF-kappa B yet fail to undergo stimulus-induced degradation. These molecules, which lack N-terminal sequences, potently inhibit TNF-alpha-induced activation of the human immune deficiency virus type 1 kappa B enhancer, thus indicating their possible use as general inhibitors of NF-kappa B.
2
McElhinny,J.A., S.A.Trushin, G.D.Bren, N.Chester, and C.V.Paya. "Casein kinase II phosphorylates I kappa B alpha at S-283, S-289, S-293, and T-291 and is required for its degradation." Molecular and Cellular Biology 16, no.3 (March 1996): 899–906. http://dx.doi.org/10.1128/mcb.16.3.899.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
The phosphoprotein I kappa B alpha exists in the cytoplasm of resting cells bound to the ubiquitous transcription factor NF-kappa B (p50-p65). In response to specific cellular stimulation, I kappa B alpha is further phosphorylated and subsequently degraded, allowing NF-kappa B to translocate to the nucleus and transactivate target genes. To identify the kinase(s) involved in I kappa B alpha phosphorylation, we first performed an I kappa B alpha in-gel kinase assay. Two kinase activities of 35 and 42 kDa were identified in cellular extracts from Jurkat T and U937 promonocytic cell lines. Specific inhibitors and immunodepletion studies identified the I kappa B alpha kinase activities as those of the alpha and alpha' subunits of casein kinase II (CKII). Immunoprecipitation studies demonstrated that CKII and I kappa B alpha physically associate in vivo. Moreover, phosphopeptide maps of I kappa B alpha phosphorylated in vitro by cellular extracts and in vivo in resting Jurkat T cells contained the same pattern of phosphopeptides as observed in maps of I kappa B alpha phosphorylated in vitro by purified CKII. Sequence analysis revealed that purified CKII and the kinase activity within cell extracts phosphorylated I kappa B alpha at its C terminus at S-283, S-288, S-293, and T-291. The functional role of CKII was tested in an in vitro I kappa B alpha degradation assay with extracts from uninfected and human immunodeficiency virus (HIV)-infected U937 cells. Immunodepletion of CKII from these extracts abrogated both the basal and enhanced HIV-induced degradation of I kappa B alpha. These studies provide new evidence that the protein kinase CKII physically associates with I kappa B alpha in vivo, induces multisite (serine/threonine) phosphorylation, and is required for the basal and HIV-induced degradation of I kappa B alpha in vitro.
3
Arenzana-Seisdedos,F., J.Thompson, M.S.Rodriguez, F.Bachelerie, D.Thomas, and R.T.Hay. "Inducible nuclear expression of newly synthesized I kappa B alpha negatively regulates DNA-binding and transcriptional activities of NF-kappa B." Molecular and Cellular Biology 15, no.5 (May 1995): 2689–96. http://dx.doi.org/10.1128/mcb.15.5.2689.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
The transcription factor NF-kappa B is exploited by many viruses, including the human immunodeficiency virus, for expression of viral genes, but its primary role appears to be in the rapid induction of cellular genes during immune and inflammatory responses. The inhibitor protein I kappa B alpha maintains NF-kappa B in an inactive form in the cytoplasms of unstimulated cells, but upon cell activation, I kappa B alpha is rapidly degraded, leading to nuclear translocation of free NF-kappa B. However, NF-kappa B-dependent transcription of the I kappa B alpha gene leads to rapid resynthesis of the I kappa B alpha protein and inhibition of NF-kappa B-dependent transcription. Here we demonstrate a new regulatory function of I kappa B alpha exerted on NF-kappa B in the nuclear compartment. Although normally found in the cytoplasm, I kappa B alpha, newly synthesized in response to tumor necrosis factor or interleukin I, is transported to the nucleus. In the nucleus I kappa B alpha associates with the p50 and p65 subunits of NF-kappa B, inhibiting DNA binding of the transcription factor. Furthermore, nuclear expression of I kappa B alpha correlates with transcription termination of transfected NF-kappa B-dependent luciferase genes. Following the appearance of I kappa B alpha in the nuclei of activated cells, a dramatic reduction in the amount of nuclear p50 occurs, suggesting that NF-kappa B-I kappa B alpha complexes are cleared from the nucleus.
4
Lofquist,A.K., K.Mondal, J.S.Morris, and J.S.Haskill. "Transcription-independent turnover of I kappa B alpha during monocyte adherence: implications for a translational component regulating I kappa B alpha/MAD-3 mRNA levels." Molecular and Cellular Biology 15, no.3 (March 1995): 1737–46. http://dx.doi.org/10.1128/mcb.15.3.1737.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
We identified I kappa B alpha/MAD-3 as an immediate-early gene in human monocytes that is expressed in response to a variety of signals, including adhesion, lipopolysaccharide, and phorbol myristate acetate. Within 5 min of monocyte adhesion, the level of the I kappa B alpha protein is markedly diminished but is rapidly replaced in a cycloheximide-sensitive manner within 20 min. Accompanying the rapid turnover of the I kappa B alpha protein is simultaneous translocation of NF-kappa B-related transcription factors to nuclei of adhered monocytes. The demonstration that NF-kappa B can regulate I kappa B alpha/MAD-3 gene transcription in other cell types suggested that the rapid increase in steady-state I kappa B alpha/MAD-3 mRNA levels we observed within 30 min of monocyte adherence would result from NF-kappa B-dependent transcriptional stimulation of the I kappa B alpha/MAD-3 gene. Nuclear run-on analyses indicated that, instead, while several immediate-early cytokine genes, such as the interleukin 1 beta (IL-1 beta) gene, were transcriptionally activated during monocyte adhesion, the rate of I kappa B alpha/MAD-3 gene transcription remained constant. The adherence-dependent increase in I kappa B alpha/MAD-3 mRNA levels was also not a consequence of mRNA stabilization events. Interestingly, while increases in both IL-1 beta and I kappa B alpha/MAD-3 mRNA levels were detected in nuclei of adherent monocytes, cytoplasmic levels of IL-1 beta mRNA increased during adherence whereas those of I kappa B alpha/MAD-3 mRNA did not. Taken together, our data suggest that two interactive mechanisms regulate monocytic I kappa B alpha/MAD-3 mRNA levels. We propose that adherent monocytes regulate nuclear processing (or decay) of I kappa B alpha/MAD-3 mRNA, thereby increasing mRNA levels without stimulating I kappa B alpha/MAD-3 gene transcription. Moreover, since inhibition of protein synthesis leads to accumulation of I kappa B alpha/MAD-3 mRNA without stimulating I kappa B alpha/MAD-3 gene transcription, we suggest that low cytoplasmic levels of I kappa B alpha/MAD-3 mRNA are maintained by a translation-dependent degradation mechanism.
5
SAVVIDES,AlexisG.C. "Internal Strife and Unrest in Later Byzantium, XIth-XIIIth Centuries (A.D. 1025-1261). The Case of Urban and Provincial Insurrections (Causes and Effects)." BYZANTINA SYMMEIKTA 7 (September29, 1987): 237. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.719.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p> </p><p>Ἀλέξιος Γ. Κ. Σαββίδης</p><p> Ἐσωτερικὲς Διαμάχες καὶ Ἀνωμαλίες στὸ Ὕστερο Βυζάντιο, 11ος-13ος αἰ. (1025-1261 μ.Χ.). Ἡ Περίπτωση τῶν Ἀστικῶν καὶ Ἐπαρχιακῶν Κινημάτων (Αἴτια καὶ Ἀποτελέσματα) </p><p>Βασισμένη στὶς βυζαντινὲς πηγὲς τῆς ἐποχῆς (Κεκαυμένος, Θεοφύλακτος Ἀχρίδας, Νικήτας καὶ Μιχαὴλ Χωνιάτες, Γεώργιος Ἀκροπολίτης, Θεόδωρος Σκουταριώτης, Νικηφόρος Βλεμμύδης, κ.ἄ.) καθὼς καὶ σέ χρήσιμα πορίσματα νεότερων ἐρευνητῶν (Δ. Ξανάλατου, Δ. Ζακυθηνοῦ, G. Ostrogorsky, Α. Kazhdan, Ἰ. Καραγιαννόπουλου, M. Angold, Sp. Vryonis, Ἑλένης Γλύκατζη-Άρβελέρ, Καλλιόπης Μπουρδάρα, κ.ἄ.), ἡ παρούσα μελέτη ἐπιχειρεῖ σφαιρικὴ ἐξέταση τοῦ προβλήματος τῶν ἐσωτερικῶν ἀνωμαλιῶν ποὺ ἐπικράτησαν στὸ Βυζάντιο ἀπὸ τὸ θάνατο τοῦ Βασιλείου Β' Βουλγαροκτόνου ὥς τὴν ἀνακατάληψη τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ Η' Παλαιολόγο. Ἡ ἐξέταση αὐτὴ γίνεται μέσα στὰ γνωστὰ πλαίσια τῆς ὕπαρξης μιᾶς μακρόχρονης ἐμφύλιας διαμάχης ἀνάμεσα στὴν ἀστική γραφειοκρατία καὶ τὴν ἐπαρχιακὴ στρατιωτικὴ ἀριστοκρατία, φαινόμενο ποὺ κυριάρχησε στὴν πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωὴ τοῦ βυζαντινοῦ κράτους, ἰδιαίτερα κατὰ τὸν 11ο αἰ.</p><p>Τὸ βασικὸ θέμα τῆς μελέτης, δηλ. τὰ αἴτια καὶ ἀποτελέσματα ποὺ χαρακτήριζαν τὰ στασιαστικὰ καὶ τὰ αὐτονομιστικὰ κινήματα στὴν αὐτοκρατορία κατὰ τὴν ἐξεταζόμενη περίοδο (δηλ. ἐκεῖνα πού στρέφονταν κατά τῆς κεντρικής ἐξουσίας μὲ ἄμεσο στόχο τους τὴν ἀνατροπὴ τοῦ αὐτοκράτορα καὶ τὸ σφετερισμὸ τῆς ἐξουσίας, καὶ ἐκεῖνα<strong> </strong>κατὰ τὰ ὁποῖα<strong> </strong>οί κινηματίες αὐτοανακηρύσσονταν ανεξάρτητοι άπο τήν κεντρικὴ ἐξουσία, χωρὶς πάντως νὰ ἐπιδιώκουν τὸν ἐκθρονισμὸ τοῦ ἡγεμόνα καὶ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ status quo στὴν αὐτοκρατορία), ἔχει πρόσφατα μελετηθεῖ ἀπὸ τὸ συγγραφέα στὴ διδακτορική του διατριβή, εἰδικότερα γιὰ τὴν περίοδο τῶν Ἀγγέλων, τῶν Λασκαριδῶν τῆς Νίκαιας καὶ τῶν Μεγαλοκομνηνῶν τῆς Τραπεζούντας.</p>Στὸ τέλος τῆς μελέτης παρατίθεται λεπτομερὴς συγκριτικὸς πίνακας τῶν κινημάτων τῆς περιόδου 1025-1261, ὅπου αναφέρονται οἱ κινηματίες (σὲ χρονολογική σύγκριση μὲ τὶς βασιλεῖες τῶν αὐτοκρατόρων), οἱ χρονολογίες τοῦ κάθε κινήματος, ὁ τόπος ἐκδήλωσής του, τὸ εἶδος του (π.χ. στασιαστικό, αυτονομιστικό, συνωμοτικό, κ.ἄ.), ἐνῶ παράλληλα ἀναφέρεται καὶ ἡ κοπὴ νομισμάτων (ὅπου καὶ ὅταν ἔγινε) ἐκ μέρους τῶν κινηματιῶν αὐτῶν.
6
KÜLZER, Andreas. "Adversus Judaeos: Text und Bild in spätbyzantinischer Zeit." BYZANTINA SYMMEIKTA 12 (September29, 1998): 95. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.850.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Andreas Külzer</p><p><em>Κατὰ Ἰουδαίων</em>: Κείμενο και εικονογράφηση στην υστεροβυζαντινή εποχή</p><p>Το φιλολογικό είδος <em>Κατὰ Ἰουδαίων</em> αποτελεί ένα από τα παλαιότερα φιλολογικά δημιουργήματα του Χριστιανισμού. Η ύπαρξη του πιστοποιείται ήδη στην Καινή Διαθήκη (στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο).<strong> </strong>Συνεχίζεται από τους εκκλησιαστικούς πατέρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων και φθάνει μέχρι την ύστερη βυζαντινή εποχή. Από άποψη μορφής, το είδος διακρίνεται σε διάφορες κατηγορίες: επιστολές, ομιλίες, δοκίμια και άλλα. Εξέχουσα είναι η σημασία του διαλογικού είδους, από το οποίο σώζονται τριάντα επτά κείμενα, που χρονολογούνται κατά τη διάρκεια της βυζαντινής χιλιετίας. Το είδος αυτό γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση όχι μόνο κατά τον 6ο και τον 7ο, αλλά και κατά τον 14ο αιώνα. Πράγματι, στον αιώνα αυτό συντάχθηκαν τα κείμενα του Ανδρόνικου Κομνηνού Δούκα Παλαιολόγου, του Ματθαίου Βλάσταρη, του Θεοφάνη Νικαίας και του Ιωάννη Καντακουζηνού. Την ίδια εποχή αντιγράφηκαν ορισμένα παλαιότερα έργα , όπως αυτά που διασώζονται στους κώδικες Vind. theol. gr. 307 (του έτους 1300) και στον Paris, gr. 450 (του έτους 1363). Τα χειρόγραφα αυτά δεν είναι ιστορημένα. Εντούτοις αντί-ιουδαϊκές εικονογραφήσεις είναι γνωστές κυρίως από τις παραστάσεις της Δευτέρας Παρουσίας και της Κοίμησης της Θεοτόκου, καθώς και από Ψαλτήρια, σε συνδυασμό με τους Ψαλμούς 14, 78 και 106, τους κατεξοχήν «<em>κατὰ Ἰουδαίων</em>». Οι εικονογραφήσεις αυτές απουσιάζουν από τους διάλογους όχι μόνον επειδή η εσχατολογία και η μαριολογία δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία για το συγκεκριμένο φιλολογικό είδος, αλλά κυρίως επειδή πρόκειται για κείμενα πρακτικής, που χαρακτηρίζονται περισσότερο ως ενημερωτικά παρά ως ψυχωφελή.</p><p> </p>
7
BILIARSKY, Ivan. "Les manuscrits slaves de la bibliotheque du monastère de Saint-Jean Théologien à Patmos." BYZANTINA SYMMEIKTA 10 (September29, 1996): 327. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.819.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Ivan Biliarsky <p>Τα σλαβικά χειρόγραφα της συλλογής της μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο </p><p>Η σύντομη αυτή μελέτη αποσκοπεί στην περιγραφή των δύο σλαβικών κωδίκων, που απόκεινται στη βιβλιοθήκη της μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο και είναι γνωστά μόνο από τη συνοπτική αναγραφή τους στον κατάλογο του Σακκελίωνος. Ο κώδικας αρ. 469 περιέχει τους Ψαλμούς και λειτουργικά κείμενα. Σύμφωνα με την παρασελίδεια σημείωση στο φύλλο 245ν, ο κώδικας αντιγράφηκε από τον μοναχό Μωυσή στη μονή του Αγίου Παύλου στο Αγιον Όρος. Ο κώδικας αρ. 470 περιέχει το Τυπικό των Ιεροσολύμων και μερικά λειτουργικά κείμενα. Και οι δύο κώδικες ακολουθούν το σερβικό ορθογραφικό ιδίωμα. Οι δύο κώδικες παρουσιάζουν πολλά κενά και η διατήρηση τους είναι κακή.</p><p>Οι δύο κώδικες χρονολογούνται στον 15ο αιώνα και είναι δυνατό vα υποθέσουμε ότι είχαν την ίδια τύχη: αφού καταστρώθηκαν στο Άγιον Όρος (πιθανότατα στη μονή του Αγίου Παύλου), μεταφέρθηκαν στην Πάτμο, όπου αποτελούν τεκμήρια για τη συμβίωση των ορθοδόξων βαλκανικών λαών κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας.</p>
8
ΠΑΛΛΗΣ, Γεώργιος Νέστορος. "Τοπογραφικά του αθηναϊκού πεδίου κατά τη μέση βυζαντινή περίοδο (9ος-12ος αιώνας)." BYZANTINA SYMMEIKTA 23 (January29, 2014): 105. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.1124.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Στο άρθρο επιχειρείται η κατά το δυνατόν αναπαράσταση της οικιστικής οργάνωσης του αθηναϊκού πεδίου κατά τη μεσοβυζαντινή περίοδο, μέσα από την εξέταση των σωζόμενων μνημείων και αρχαιολογικών τεκμηρίων, αλλά και από τις διαθέσιμες γραπτές πηγές. Σχολιάζονται ζητήματα όπως η χωροθέτηση και η πολεοδομική οργάνωση των μικρών περιφερειακών οικισμών, οι παραγωγικές δραστηριότητες, η συμβολή του μοναχισμού, η κοσμική και η εκκλησιαστική αρχιτεκτονική.
9
Read,M.A., M.Z.Whitley, A.J.Williams, and T.Collins. "NF-kappa B and I kappa B alpha: an inducible regulatory system in endothelial activation." Journal of Experimental Medicine 179, no.2 (February1, 1994): 503–12. http://dx.doi.org/10.1084/jem.179.2.503.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Structural analysis of the promoters of several endothelial genes induced at sites of inflammatory or immune responses reveals binding sites for the transcription factor nuclear factor kappa B (NF-kappa B). Endothelial cells express transcripts encoding the p50/p105 and p65 components of NF-kappa B and the rel-related proto-oncogene c-rel; steady state levels of these transcripts are transiently increased by tumor necrosis factor alpha (TNF-alpha). Western blotting revealed that stimulation of endothelial cells with TNF-alpha resulted in nuclear accumulation of the p50 and p65 components of NF-kappa B. Ultraviolet crosslinking and immunoprecipitation demonstrated binding of the p50 and p65 components of NF-kappa B to the E-selectin kappa B site. Endothelial cells express an inhibitor of NF-kappa B activation, I kappa B-alpha (MAD-3). Protein levels of this inhibitor fall rapidly after TNF-alpha stimulation. In parallel, p50 and p65 accumulate in the nucleus and RNA transcript levels for I kappa B-alpha are dramatically upregulated. Recombinant p65 stimulates expression of E-selectin promoter-reporter constructs. I kappa B-alpha inhibits p65 or TNF-alpha-stimulated E-selectin promoter-reporter gene expression in transfected endothelial cells. The NF-kappa B and I kappa B-alpha system may be an inducible regulatory mechanism in endothelial activation.
10
BASEU-BARABAS, Theoni. "Das Bild des «anderen» im Werk von Niketas Choniates. Das Beispiel von Peter und Asen." BYZANTINA SYMMEIKTA 10 (September29, 1996): 283. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.817.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p> </p><p>Θεώνη Μπαζαίου-Barabas</p><p> Η «Εικόνα του Άλλου» στο έργο του Νικήτα Χωνιάτη. Η περίπτωση της επανάστασης του Πέτρου και Ασέν </p><p> </p><p>Με βάση το ιστορικό και ρητορικό έργο του Νικήτα Χωνιάτη εξετάζεται ο τρόπος παρουσίασης των λαών που συμμετέχουν στην επανάσταση του Πέτρου και Ασέν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βυζαντινού αυτοκράτορα Ισαακίου Β' Αγγέλου (1185-1195). Η επιλογή κατάλληλων λέξεων και εκφράσεων για τους Βούλγαρους, Βλάχους και Κουμάνους καθώς και η επισήμανση της ιδιοτυπίας ορισμένων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων αυτών των λαών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Νικήτας Χωνιάτης συνειδητά τούς διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους ξένους λαούς. Παράλληλα, όμως, ασκεί κριτική στην πολεμική τακτική του αυτοκράτορα Ισαακίου Β', τον οποίο παρακολουθούσε κατά τη διάρκεια της δεύτερης εκστρατείας του κατά των Βουλγάρων, το φθινόπωρο του 1187. Συμπερασματικά επισημαίνεται η χρήση τόσο κοινότυπων εκφραστικών μέσων όσο και διαφοροποιημένων κατά την περίσταση διατυπώσεων που αναφέρονται στην ενδυμασία, στην πολεμική τακτική, τα πολεμικά ήθη ή τις γαστριμαργικές προτιμήσεις των «αποστατών». Ο βυζαντινός ιστορικός και ρήτορας είναι επίσης πρόθυμος να αναγνωρίσει θετικές ιδιότητες στον βούλγαρο αντίπαλο του και να κατηγορήσει τον βυζαντινό αυτοκράτορα για αδράνεια και ολιγωρία.</p>
11
Tebo,J.M., W.Chaoqun, Y.Ohmori, and T.A.Hamilton. "Murine inhibitory protein-kappa B alpha negatively regulates kappa B-dependent transcription in lipopolysaccharide-stimulated RAW 264.7 macrophages." Journal of Immunology 153, no.10 (November15, 1994): 4713–20. http://dx.doi.org/10.4049/jimmunol.153.10.4713.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Abstract The potential role of the inhibitory protein (I)-kappa B alpha gene in control of LPS-dependent transcription has been investigated in the murine macrophage cell line RAW 264.7. LPS-induced transcription in macrophages is believed to involve activation of members of the Rel hom*ology family of transcription factors, and may be negatively regulated by cytoplasmic inhibitor proteins collectively termed I-kappa Bs. To evaluate the role of I-kappa Bs in LPS-stimulated macrophages, murine I-kappa B alpha (ml-kappa B alpha) has been expressed as a glutathione-S-transferase (GST) fusion protein and examined for its ability to control kappa B binding activities in nuclear extracts from LPS-treated RAW 264.7 macrophages. ml-kappa B alpha-GST inhibited LPS-induced kappa B binding activity from RAW 264.7 cells in a phosphorylation-dependent fashion, but did not affect IFN-alpha-induced IFN stimulus response element binding. Recombinant I-kappa B alpha inhibited kappa B motif binding by nuclear factor-kappa B1, RelA, and c-Rel as indicated by studies using UV radiation-induced covalent cross-linking to a bromodeoxyuridine-substituted kappa B oligonucleotide. Transfection of macrophages with an expression vector encoding ml-kappa B alpha inhibited LPS-stimulated transcription driven by a 243-bp promoter sequence obtained from the 5' flanking region of the murine IP-10 gene. This promoter sequence contains two kappa B motifs that have been shown to be critical to LPS-dependent reporter gene transcription. The kappa B sites seem to be the specific target of I-kappa B alpha function, as reporter gene transcription driven by these motifs in the context of a heterologous thymidine-kinase promoter (TK) also was inhibited by co-transfection with ml-kappa B alpha. These observations indicate that ml-kappa B alpha is capable of controlling kappa B-dependent transcription in LPS-stimulated murine macrophages.
12
McCluskey,J., T.Munitz, L.Boyd, R.N.Germain, J.E.Coligan, A.Singer, and D.H.Margulies. "Cell surface expression of the amino-terminal domain of A kappa alpha. Recognition of an isolated MHC antigenic structure by allospecific T cells but not alloantibodies." Journal of Immunology 140, no.6 (March15, 1988): 2081–89. http://dx.doi.org/10.4049/jimmunol.140.6.2081.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Abstract To evaluate the relationship between structure and function of the alpha 1 and beta 1 domains of class II MHC molecules, a strategy has been developed whereby isolated alpha 1 or beta 1 domains can be expressed on the surface of transfected mouse L cells as a part of a hybrid class II/class I molecule. The construction and expression of a chimeric class II/class I gene encoding the first two exons of A kappa alpha linked to the C2, TM and cytoplasmic exons of H-2Dd (A kappa alpha 1/DdC2) are described. High levels of A kappa alpha 1/DdC2 protein were detected on transfected L cells with a DdC2-specific mAb. An anti-Ia xenoantiserum specifically bound to A kappa alpha 1/DdC2-transfected L cells, although 12 different mAb reactive against I-A kappa alpha and an anti-Ia kappa alloantiserum did not bind these cells. However, alloreactive Ia kappa-specific CTL lines were able specifically to lyse cells expressing the hybrid A kappa alpha 1/DdC2 molecule. This indicates that the isolated A kappa alpha 1 domain preserves some of the structure of the native molecule and demonstrates the recognition by T cells of domain-specific A alpha allodeterminants.
13
DiDonato,J.A., F.Mercurio, and M.Karin. "Phosphorylation of I kappa B alpha precedes but is not sufficient for its dissociation from NF-kappa B." Molecular and Cellular Biology 15, no.3 (March 1995): 1302–11. http://dx.doi.org/10.1128/mcb.15.3.1302.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
NF-kappa B is an important activator of immune and inflammatory response genes. NF-kappa B is sequestered in the cytoplasm of nonstimulated cells through interaction with the I kappa B inhibitors. These inactive complexes are dissociated in response to a variety of extracellular signals, thereby allowing free NF-kappa B dimers to translocate to the nucleus and active transcription of specific target genes. The current dogma is that phosphorylation of the I kappa Bs is responsible for dissociation of the inactive complexes, an event that is rendered irreversible by rapid I kappa B degradation. Here, we show that inducers of NF-kappa B activity stimulate the hyperphosphorylation of one of the I kappa Bs, I kappa B alpha. However, contrary to the present dogma the hyperphosphorylated form of I kappa B alpha remains associated with NF-kappa B components such as RelA (p65). Thus, phosphorylation of I kappa B alpha is not sufficient to cause dissociation of the inactive NF-kappa B:I kappa B alpha complex. However, that complex is disrupted through the selective degradation of phosphorylated I kappa B alpha in response to extracellular signals. Using a variety of protease inhibitors, some of which have specificity towards the multicatalytic proteinase complex, we demonstrate that degradation of I kappa B alpha is required for NF-kappa B activation. The results of these experiments are more consistent with a new model according to which phosphorylation of I kappa B alpha associated with NF-kappa B marks it for proteolytic degradation. I kappa B alpha is degraded while bound to NF-kappa B. The selective degradation of I kappa B alpha releases active NF-kappa B dimers which can translocate to the nucleus to activate specific target genes.
14
Rodriguez,M.S., I.Michalopoulos, F.Arenzana-Seisdedos, and R.T.Hay. "Inducible degradation of I kappa B alpha in vitro and in vivo requires the acidic C-terminal domain of the protein." Molecular and Cellular Biology 15, no.5 (May 1995): 2413–19. http://dx.doi.org/10.1128/mcb.15.5.2413.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
After exposure of cells to tumor necrosis factor (TNF), I kappa B alpha is rapidly degraded by a proteolytic activity that is required for nuclear localization and activation of transcription factor NF-kappa B. To investigate this problem, we have developed a cell-free system to study the degradation of I kappa B alpha initiated in vivo. In this in vitro system, characteristics of endogenous I kappa B alpha degradation were comparable to those observed in vivo. Recombinant I kappa B alpha, when added to lysates from cells exposed to TNF, was specifically degraded by a cellular proteolytic activity; however, it was stable in extracts from unstimulated cells. Inhibition characteristics of the proteolytic activity responsible for I kappa B alpha degradation suggest the involvement of a serine protease. Analysis of mutated forms of I kappa B alpha in the in vitro system demonstrated that an I kappa B alpha species which was unable to interact with NF-kappa B was still efficiently degraded. In contrast, deletion of the C-terminal 61 amino acids from I kappa B alpha rendered the protein resistant to proteolytic degradation. Expression of I kappa B alpha mutated forms in COS-7 cells confirmed the importance of the C-terminal domain for the degradation of the protein in vivo following cell activation. Thus, it is likely that the acidic, negatively charged region represented by the C-terminal 61 amino acids of the protein contains residues critical for TNF-inducible degradation of I kappa B alpha.
15
ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ,ΝικόλαοςΣ. "Περι της στρατιωτικής εκγύμνασης και εκπαίδευσης στο Βυζάντιο κατά την ύστερη περίοδο (1204-1453)." BYZANTINA SYMMEIKTA 22 (January4, 2013): 157. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.1056.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<font face="arial, sans-serif" size="3" color="#333333">Αν και αποτελεί σημαντικό παράγοντα της αποτελεσματικότητας κάθε ένοπλης δύναμης, το ζήτημα της στρατιωτικής εκπαίδευσης στο Βυζάντιο έχει σε μεγάλο βαθμό παραμεληθεί από τη νεώτερη έρευνα. Το παρόν άρθρο επικεντρώνεται στη στρατιωτική εκπαίδευση στο ύστερο Βυζάντιο και παρά την έλλειψη στρατιωτικών εγχειρίδιων, σχηματίζεται μια αρκετά σαφής εικόνα των μεθόδων εκπαίδευσης. Τα αθλητικά παιχνίδια, το κυνήγι και οι κονταρομαχίες αποτελούσαν μορφές στρατιωτικής εκγύμνασης, οι οποίες ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες μεταξύ των μελών της ανώτερης τάξης και του αυτοκρατορικού περιβάλλοντος. Τέλος, διερευνάται η σχέση μεταξύ της στρατιωτικής εκπαίδευσης και της αποτελεσματικότητας του ύστερου βυζαντινού στρατού, σε συνδυασμό με το σύστημα της πρόνοιας.</font>
16
Kretz-Remy,C., P.Mehlen, M.E.Mirault, and A.P.Arrigo. "Inhibition of I kappa B-alpha phosphorylation and degradation and subsequent NF-kappa B activation by glutathione peroxidase overexpression." Journal of Cell Biology 133, no.5 (June1, 1996): 1083–93. http://dx.doi.org/10.1083/jcb.133.5.1083.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
We report here that both kappa B-dependent transactivation of a reporter gene and NF-kappa B activation in response to tumor necrosis factor (TNF alpha) or H2O2 treatments are deficient in human T47D cell transfectants that overexpress seleno-glutathione peroxidase (GSHPx). These cells feature low reactive oxygen species (ROS) levels and decreased intracellular ROS burst in response to TNF alpha treatment. Decreased ROS levels and NF-kappa B activation were likely to result from GSHPx increment since these phenomena were no longer observed when GSHPx activity was reduced by selenium depletion. The cellular contents of the two NF-kappa B subunits (p65 and p50) and of the inhibitory subunit I kappa B-alpha were unaffected by GSHPx overexpression, suggesting that increased GSHPx activity interfered with the activation, but not the synthesis or stability, of Nf-kappa B. Nuclear translocation of NF-kappa B as well as I kappa B-alpha degradation were inhabited in GSHPx-overexpressing cells exposed to oxidative stress. Moreover, in control T47D cells exposed to TNF alpha, a time correlation was observed between elevated ROS levels and I kappa B-alpha degradation. We also show that, in growing T47D cells, GSHPx overexpression altered the isoform composition of I kappa B-alpha, leading to the accumulation of the more basic isoform of this protein. GSHPx overexpression also abolished the TNF alpha-mediated transient accumulation of the acidic and highly phosphorylated I kappa B-alpha isoform. These results suggest that intracellular ROS are key elements that regulate the phosphorylation of I kappa B-alpha, a phenomenon that precedes and controls the degradation of this protein, and then NF-kappa B activation.
17
Xiao, Jie. "A new perspective on the Riesz potential." Advances in Nonlinear Analysis 6, no.3 (August1, 2017): 317–26. http://dx.doi.org/10.1515/anona-2015-0183.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
AbstractThis paper offers a new perspective to look at the Riesz potential. On the one hand, it is shown that not only \mathfrak{L}^{q,qp^{-1}(n-\alpha p)}\cap\mathfrak{L}^{p,\kappa-\alpha p} contains {I_{\alpha}L^{p,\kappa}} under the conditions {1<p<\infty}, {1\leq q<\infty}, q(\kappa/p-\alpha)\leq\kappa\leq n, {0<\alpha<\min\{n,1+\kappa/p\}}, but also {\mathfrak{L}^{q,\lambda}} exists as an associate space under the condition {-q<\lambda<n}, where {I_{\alpha}L^{p,\kappa}} and {\mathfrak{L}^{q,\lambda}} are the Morrey–Sobolev and Campanato spaces on {\mathbb{R}^{n}} respectively. On the other hand, a nonnegative Radon measure μ is completely characterized to produce a continuous map {I_{\alpha}:L_{p,1}\to L^{q}_{\mu}} under the condition {1<p<\min\{q,{n}/{\alpha}\}} or {1<q\leq p<\min\{{q(n-\alpha p)}/({n-\alpha q(q-1)^{-1}}),{n}/{\alpha}\}}, where {L_{p,1}} and {L^{q}_{\mu}} are the {(p,1)}-Lorentz and {(q,\mu)}-Lebesgue spaces on {\mathbb{R}^{n}} respectively.
18
MALTEZOU,ChryssaA. "L΄impero di Nicea nelle fonti della Creta Veneziana." BYZANTINA SYMMEIKTA 8 (September29, 1989): 27. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.723.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Χρύσα Α. Μαλτέζου</p><p> Ἡ αὐτοκρατορία τῆς Νίκαιας στὶς πηγὲς τῆς βενετοκρατούμενης Κρήτης </p><p>Ἐξετάζεται, μὲ βάση τὴν ὁρολογία ποὺ χρησιμοποιεῖται, σὲ μιὰ σειρὰ βενετικῶν ἐγγράφων ἡ στάση τῆς Γαληνότατης ἀπέναντι στὴν αὐτοκρατορία τῆς Νίκαιας. Τὰ ἔγγραφα αὐτὰ ἀναφέρονται στὸ ἐπαναστατικὸ κίνημα τῶν Κρητικῶν ἐναντίον τῆς Βενετίας ποὺ ἐκδηλώθηκε τὸ 1228 μὲ τὴν ἐνίσχυση τοῦ Ἰωάννη Βατάτζη. Σχολιάζονται ἰδιαίτερα οἱ ὅροι <em>ἀνατολὴ</em> καὶ <em>ἀνατολικός</em>.</p>
19
OIKONOMIDES, Nikos. "L᾽«unilinguisme» officiel de Constantinople byzantine (VIIe-XIIe s.)." BYZANTINA SYMMEIKTA 13 (September29, 1999): 9. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.857.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Νίκος Οικονομίδης</p><p> Η επισήμως «μονόγλωσση» βυζαντινή Κωνσταντινούπολη (7ος-12ος αι.)</p><p>Η ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ξεκίνησε με το όνειρο ενός δίγλωσσου κράτους, όπου τα Ελληνικά και τα Λατινικά θα χρησιμοποιούνταν εξίσου. Στις ανατολικές επαρχίες, όμως, η χρήση των Λατινικών υποχώρησε γρήγορα. Ωστόσο, όπως τεκμαίρεται από τις σφραγίδες, τα έγγραφα και κείμενα, όπως τα Θαύματα του αγίου Δημητρίου, σε ορισμένες περιοχές των Βαλκανίων και, βέβαια, στην Ιταλία, η χρήση δυο γλωσσών διατηρήθηκε. Στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου τα Ελληνικά χρησιμοποιούνται ευρύτατα από τη διπλωματία ως ένα είδος lingua franca.</p><p>Οι Βυζαντινοί δεν φαίνεται να προσπάθησαν να μάθουν ξένες γλώσσες. Οι μεταφραστές προέρχονται από την περιφέρεια, από περιοχές δίγλωσσες, όπου η δεύτερη γλώσσα μαθαινόταν στο δρόμο. Οι ελληνόγλωσσοι κάτοικοι του κέντρου θεωρούσαν ότι οι άλλοι όφειλαν να γνωρίζουν την επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας, δηλαδή τα Ελληνικά, εφόσον έρχονταν σ' αυτήν. Τούτο ίσχυε και για τους ξένους μισθοφόρους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν δικούς τους διερμηνείς, κυρίως μετά τη δημιουργία ταγμάτων που περιελάμβαναν στρατιώτες με κοινή εθνική προέλευση. Οι διερμηνείς της αυτοκρατορικής διοίκησης, που δρούσαν ενίοτε και ως κατάσκοποι, προέρχονταν συχνά από ξένες εθνότητες. Από τον 12ο αιώνα και εξής, οπότε η Κωνσταντινούπολη απέκτησε κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, οι ερμηνευταί της αυλής και της αυτοκρατορικής γραμματείας παίζουν όλο και σημαντικότερο ρόλο.</p><p>Οι Βυζαντινοί λόγιοι, ζώντας σε ένα είδος μεγαλοπρεπούς απομόνωσης, ενδιαφέρονταν κυρίως για της μορφές της ελληνικής γλώσσας του παρελθόντος. Τα «αττικίζοντα» ελληνικά ήταν η γλώσσα των μορφωμένων και των υψηλόβαθμων αξιωματούχων και αυτά τους ξεχώριζαν από τους λοιπούς. Επειδή, όμως, η «γλώσσα» αυτή δεν ήταν απόλυτα κατανοητή, ο όρος ερμηνευτής κατέληξε να δηλώνει τον δάσκαλο.</p><p>Χωρίς να εγκαταλείψει την ελληνική γλώσσα, ο μορφωμένος Βυζαντινός γινόταν «πολύγλωσσος» για να υπηρετήσει κοινωνικές; φιλοδοξίες και όχι πρακτικές ανάγκες.</p><p> </p>
20
PAVLIKIANOV, Cyril. "A Short Catalogue of the Slavic Manuscripts in the Docheiariou Monastery." BYZANTINA SYMMEIKTA 14 (September26, 2008): 301. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.883.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Cyril Pavlikianov</p><p>Συνοπτικὸς κατάλογος τῶν σλαβικῶν χειρογράφων τῆς μονῆς Δοχειαρίου</p><p>Τὸ ἄρθρο παρουσιάζει διεξοδικὰ τὰ ἐννέα σλαβικὰ χειρόγραφα, ποὺ ἐντοπίσθηκαν στὴ βιβλιοθήκη τῆς ἀθωνικῆς μονῆς Δοχειαρίου τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1998. Τρία ἀπὸ αὐτὰ σώζονται ὡς αὐτοτελεῖς κώδικες, δύο ὡς σπαράγματα τευχῶν καὶ τέσσαρα ὡς σπαράγματα φύλλων. Το σύνολο αὐτό περιλαμβάνει δύο δείγματα γραμμένα σύμφωνα μὲ τὴν σερβικὴ ορθογραφία της Ρεσάβας (ἀρ. 6 καὶ 9), ἕνα ποὺ τηρεῖ τοὺς ρωσικοὺς ὀρθογραφικοὺς κανόνες (ἀρ. 8). Τὰ λοιπὰ χειρόγραφα μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν ὡς βουλγαρικοῦ τύπου, ἄν καὶ εἶναι πολὺ πιθανὸν κάποια ἀπὸ αὐτὰ νὰ ἔχουν ἀντιγραφεῖ στὴν Μολδαβία. Τὰ βουλγαρικὰ αὐτὰ βιβλία, κατά πᾶσα πιθανότητα, ἐξυπηρετοῦσαν τὶς πνευματικὲς καὶ τὶς ἐπικοινωνιακὲς ἀνάγκες τῶν εἰδικῶν ἀπεσταλμένων τῆς μονῆς στὴ Μολδαβία, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἀναγκασμένοι νὰ ταξιδεύουν καὶ νὰ λειτουργοῦν σὲ βουλγαρόφωνο γλωσσικὸ περιβάλλον. Στὶς ἀρχὲς τοῦ ΙΕ' αἰώνα μαρτυρεῖται ἐπίσης καί μιὰ ἀπομονωμένη μεταφραστικὴ προσπάθεια, ἡ ὁποία συνδέεται μὲ τὸ ὄνομα τοῦ σλάβου Πρώτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους Σεραφεὶμ ἀπὸ τὴν Ἀχρίδα.</p><p> </p>
21
Elfman, Lois. "From Humble Beginnings, Alpha Kappa Alpha Has Built an International Sisterhood." Women in Higher Education 30, no.11 (October31, 2021): 6–14. http://dx.doi.org/10.1002/whe.21059.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22
OIKONOMIDES, Nikos. "The Social Structure of the Byzantine Countryside in the First Half of the Xth Century." BYZANTINA SYMMEIKTA 10 (September29, 1996): 105. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.808.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Ν. Οικονομίδης</p><p>H κοινωνική δομή της Βυζαντινής επαρχίας κατά το πρώτο ήμισυ του Ι΄αιώνα </p><p>Από το <em>De</em><em> </em><em>Administrando</em><em> </em><em>Imperio</em> (κεφ. 51, στ. 199-204 και κεφ. 52) γνωρίζουμε ότι κατά την δεύτερη εικοσαετία του 10ου αιώνα οι Πελοποννήσιοι εξαγόρασαν την συμμετοχή τους σε μια εκστρατεία στην Ιταλία δίνοντας στο κράτος 7200 χρυσά νομίσματα (5 νομ. κάθε εύπορος στρατιώτης και 2,5 κάθε άπορος). Οι εκκλησιαστικοί και κοσμικοί «δυνατοί» (μητροπολίτες, επίσκοποι, μονές, πρωτοσπαθάριοι, σπαθαροκανδιδάτοι, σπαθάριοι, στράτωρες) έδωσαν χίλια άλογα. Το χωρίο αυτό μπορεί να συγκριθεί με το <em>Περί Βασιλείου Τάξ</em>εως (Βόννη, 666-667) όπου αναφέρεται ότι οκτακόσιοι στρατιώτες του θέματος των Θρακησίων εξαγόρασαν το 949 τη συμμετοχή τους στην εκστρατεία της Κρήτης καταβάλλοντας 2984 νομίσματα (4 νομ. οι εύποροι, 2 νομ. οι άποροι).</p><p>Στο Θρακήσιον οι άποροι στρατιώτες αποτελούσαν 13,5% της συνολικής δύναμης του θέματος. Συνεπώς, αν το ποσοστό των απόρων ήταν ανάλογο και στην Πελοπόννησο, τότε ο συνολικός στρατός του θέματος θα αριθμούσε περί τους 1500-1600 άνδρες. Αν λάβουμε υπόψη ότι κάθε εύπορος στρατιώτης έπρεπε να έχει ακίνητη περιουσία αξίας 288 περίπου χρυσών νομισμάτων και ότι για να αποδώσει αυτή η ποσότητα γης χρειαζόταν περίπου δύο οικογένειες καλλιεργητών με δικά τους ζευγάρια, τότε είναι δυνατό να συμπεράνουμε ότι ο στρατός της Πελοποννήσου υποστηριζόταν τότε από 2880 οικογένειες ζευγαράτων χωρικών.</p><p>Οι Πελοποννήσιοι αριστοκράτες συνεισέφεραν 1000 άλογα. Τριάντα προέρχονταν από τους δύο μητροπολίτες και τους ένδεκα επισκόπους. Υποθέτουμε ότι θα υπήρχαν και 10-20 πρωτοσπαθάριοι, 20-40 σπαθαρο-κανδιδάτοι και 80-160 σπαθάριοι και στράτωρες, οι οποίοι θα προσέφεραν συνολικά 150-300 άλογα. Τα υπόλοιπα 380 περίπου προέρχονταν, πιθανότατα, από τα μοναστήρια. Μολονότι οι υπολογισμοί αυτοί είναι αυθαίρετοι, είναι βέβαιο ότι θα υπήρχαν περίπου 600 εκκλησιαστικοί και κοσμικοί αριστοκράτες στην Πελοπόννησο• ότι η περιουσία τους ήταν πολλαπλασίως μεγαλύτερη από την περιουσία όλων των στρατιωτών και ότι θα απασχολούσαν περισσότερους από 15.000 πάροικους ζευγαράτους, πιθανώς πολύ περισσότερους.</p><p>Είναι προφανές ότι κατά τα μέσα του 10ου αιώνα οι στρατιώτες του θέματος Πελοποννήσου ήσαν λιγότεροι από τους μοναχούς, που κατοικούσαν σ'αυτό, και ότι οι πάροικοι που εργάζονταν για λογαριασμό των «δυνατών» του θέματος ήσαν πολλαπλασίως περισσότεροι από τους ελεύθερους χωρικούς που υπηρετούσαν στο στράτευμα.</p><p>Ανάλογη εικόνα πρέπει να παρουσίαζε τότε και το Θρακήσιον, όπου ο αριθμός των γεωργών-στρατιωτών είχε μειωθεί ακόμη περισσότερο: στο θέμα αυτό, πολυανθρωπότερο και πλουσιότερο από την Πελοπόννησο, η εξέλιξη της κοινωνίας είχε επιτελεσθεί ταχύτερα προς όφελος της αριστοκρατίας και εις βάρος των μικρών ελεύθερων καλλιεργητών. Η δομή της κοινωνίας της υπαίθρου είχε αλλάξει ουσιαστικά πριν ακόμη αρχίσει η νομοθεσία των Μακεδόνων αυτοκρατόρων, που επεδίωκαν να προστατεύσουν τη μικρή ελεύθερη ιδιοκτησία.</p>
23
VanAntwerp,D.J., and I.M.Verma. "Signal-induced degradation of I(kappa)B(alpha): association with NF-kappaB and the PEST sequence in I(kappa)B(alpha) are not required." Molecular and Cellular Biology 16, no.11 (November 1996): 6037–45. http://dx.doi.org/10.1128/mcb.16.11.6037.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Signal-induced degradation of I(kappa)B(alpha) via the ubiquitin-proteasome pathway requires phosphorylation on residues serine 32 and serine 36 followed by ubiquitination on lysines 21 and 22. We investigated the role of other regions of I(kappa)B(alpha) which may be involved in its degradation. Here we report that the carboxy-terminal PEST sequence is not required for I(kappa)B(alpha) signal-induced degradation. However, removal of the PEST sequence stabilizes free I(kappa)B(alpha) in unstimulated cells. We further report that a PEST deletion mutant does not associate well with NF-(kappa)B proteins but is degraded in response to signal. Therefore, we conclude that both association with NF-(kappa)B and a PEST sequence are not required for signal-induced I(kappa)B(alpha) degradation. Additionally, the PEST sequence may be required for constitutive turnover of free I(kappa)B(alpha).
24
ΠΑΪΔΑΣ, Κωνσταντίνος. "Βιβλιοκρισία του: ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΑΤΖΗ-ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ – Γ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ (επιμ.), Πρακτικά Ζ΄ Συνάντησης Βυζαντινολόγων Ελλάδος και Κύπρου, «Παράδοση και ανανέωση στο Βυζάντιο», (Κομοτηνή 20-23 Σεπτεμβρίου 2007), Δημ. Παν. Θράκης-Τμήμα Ελλην. Φιλολογίας, Κομοτηνή 2011." BYZANTINA SYMMEIKTA 21, no.1 (December5, 2011): 383. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.1053.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Βιβλιοκρισία: ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΑΤΖΗ-ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ – Γ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ (επιμ.), Πρακτικά Ζ΄ Συνάντησης Βυζαντινολόγων Ελλάδος και Κύπρου, «Παράδοση και ανανέωση στο Βυζάντιο», (Κομοτηνή 20-23 Σεπτεμβρίου 2007), Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης-Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας, Κομοτηνή 2011, σσ. 456 (ISBN 978-960-99486-4-7).
25
BASEU-BARABAS, Theoni. "Perdikas von Ephesos und seine Beschreibung Jerusalems: die heiligen Stätten gesehen von einem Byzantiner des 14. Jhs." BYZANTINA SYMMEIKTA 11 (September29, 1997): 151. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.828.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Θεώνη Μπαζαίου- Barabas</p><p> Ο Περδίκας Εφέσου και η περιγραφή των Ιεροσολύμων: Οι Άγιοι Τόποι όπως τους είδε ένας Βυζαντινός του 14ου αιώνα</p><p>Η έμμετρη (259 πολιτικοί παροξύτονοι στίχοι) περιγραφή των Ιεροσολύμων και της περιοχής τους είναι το μόνο γνωστό έργο του Περδίκα, πρωτονοτάριου Εφέσου. Το κείμενο σώζεται σε δύο κώδικες του 14ου αιώνα, τον Vind. Phil. gr. 149 και τον Vat. gr. 93, στους οποίους στηρίζεται και η παρούσα έκδοση. Μολονότι δε γνωρίζομε πολλά για τον συγγραφέα, η ένταξη του έργου του στα χειρόγραφα μεταξύ κειμένων που χρονολογούνται στον 13ο αιώνα, καθώς και εσωτερικά στοιχεία οδηγούν στη χρονολόγηση του κειμένου κατά την Παλαιολόγεια εποχή και ειδικότερα κατά το 14ο αιώνα. Η γλώσσα του κειμένου, υψηλού ρητορικού επιπέδου, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.</p><p>Στο έμμετρο κείμενο του, ο Περδίκας μεταφέρει, προς χάριν όσων δεν έχουν τη δυνατότητα να επισκεφθούν τους Αγίους Τόπους, τις εντυπώσεις του από το προσκύνημα του στα Ιεροσόλυμα και τα περίχωρα. Για τον λόγο αυτό προχωρεί σε συστηματική καταγραφή των ιερών χώρων, τους οποίους εντάσσει στην παράδοση της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, παρεμβάλλοντας όμως και τις προσωπικές διαπιστώσεις του σχετικά με την κατάσταση ερήμωσης ορισμένων από αυτούς ή την υπαγωγή τους στους μουσουλμάνους κυρίαρχους της περιοχής. Οι τοπογραφικές του ενδείξεις υποστηρίζονται από την απόκρυφη παράδοση, παλαιότερες θεολογικές ερμηνείες και κείμενα Πατέρων.</p><p>Το κείμενο του Περδίκα έχει ασφαλώς σημαντική θέση στη ρητορική δραστηριότητα της εποχής του. Επιπλέον, εμπλουτίζοντας τους κανόνες του θρησκευτικού τουρισμού με παρατηρήσεις που αφορούν τη σύγχρονη ιστορική κατάσταση των Αγίων Τόπων, ο Περδίκας απεγκλωβίζεται από τα πρότυπα του και μεταφέρει με ενάργεια την προσωπική μαρτυρία ενός προσκυνητή κατά το 14ο αιώνα. </p><p> </p>
26
VATIN, Nicolas, and Gilles VEINSTEIN. "Trois documents signés du Şehzâde Mustafâ b. Süleymân conservés au monastère de Patmos." BYZANTINA SYMMEIKTA 12 (September29, 1998): 237. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.855.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Nicolas Vatin - Gilles Veinstein</p><p>Τρία ενυπόγραφα έγγραφα του Şehzâde Muşţafa b. Süleymân από τη μονή της Πάτμου</p><p>Έκδοση και σχολιασμός τριών φιρμανιών, που εξεδόθησαν από τον διοικητή της Μαγνησίας Şehzâde Muşţafa, πρωτότοκο γιό του Σουλεϋμάν του Μεγαλοπρεπούς, και σώζονται στο αρχείο της μονής της Πάτμου. Τα τρία αυτά έγγραφα φωτίζουν πτυχές της ιστορίας της μονής και της Πάτμου γενικότερα, καθώς και των σχέσεών της με την Υψηλή Πύλη. Επιπλέον παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την λειτουργία του οθωμανικού κράτους κατά τον 16ο αιώνα.</p><p>Το πρώτο έγγραφο (χρον. 1535) αφορά την πληρωμή του φόρου cizye, που οι κάτοικοι οφείλουν να καταβάλουν στο οθωμανικό κράτος. Από το έγγραφο προκύπτουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με τη φορολογική υπαγωγή του νησιού, τον τύπο φορολόγησης των κατοίκων και συζητείται η ενδεχόμενη διάκριση μεταξύ μοναχών και λαϊκών ως προς τις φορολογικές τους υποχρεώσεις.</p><p>Το δεύτερο έγγραφο (χρον. 1539) παρέχει σημαντικές πληροφορίες ως προς τον έλεγχο σχετικά με τη διακίνηση προϊόντων, κυρίως τροφίμων, από την μικρασιατική ενδοχώρα προς την Πάτμο. Από το περιεχόμενο της υπόθεσης διευκρινίζονται επίσης θέματα που αφορούν τα εμπορικά προνόμια προς τη μονή της Πάτμου.</p><p>Το τρίτο έγγραφο (χρον. 1541) αφορά το ζήτημα της απελευθέρωσης κατοίκων του νησιού (μοναχών ή/και λαϊκών) οι οποίοι είχαν εξανδραποδισθεί από Οθωμανούς levend. Με αφορμή το περιεχόμενο του εγγράφου σχολιάζονται η πειρατική πρακτική στις ακτές της Μικράς Ασίας και τα νησιά του Αιγαίου, η πιθανή υπαγωγή των levend ως κουρσάρων στην υπηρεσία του διοικητή της Μαγνησίας και ο τίτλος του kapudan της «Λευκής θάλασσας» (Akdeniz), ο οποίος πιθανότατα δηλώνει το ναυτικό διοικητή της νοτιανατολικής Μεσογείου με έδρα τη Ρόδο.</p><p> </p>
27
LOUNGHIS,T.C. "Some Questions Concerning the Terminology used in Narrative Sources to Designate the Byzantine State." BYZANTINA SYMMEIKTA 11 (September29, 1997): 11. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.820.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>T. Κ. Λουγγής</p><p> Σχετικά με την ορολογία των αφηγηματικών πηγών για το χαρακτηρισμό του βυζαντινού κράτους </p><p>1. Ο όρος <em>Ῥωμαίων ἐπικράτεια</em> προϋποθέτει συγκεκριμένα σύνορα και χρησιμοποιείται σε ολόκληρη την υπερχιλιετή ζωή του βυζαντινού κράτους.</p><p>2. Ο όρος <em>Ῥωμαίων ἀρχὴ</em> προϋποθέτει σύνορα μόνο στη διάρκεια των «σκοτεινών αιώνων» και αντικαθιστά στο Νικηφόρο και στο Θεοφάνη τον όρο <em>Ῥωμαίων ἐπικράτεια</em>. Βαθμιαία, ο όρος υπονοεί το ρωμαϊκό κράτος περιορισμένο στο χώρο, από την Άννα Κομνηνή ώς τον Ιωάννη Καντακουζηνό.</p><p>3. Ο όρος <em>'Ρωμαίων ἀρχὴ</em> είναι ευρύτερος σε περιεχόμενο από τον όρο <em>'Ρωμαίων πολιτεία</em> (Προκόπιος ή, ακόμα, Πρίσκος Πανίτης). Αντίθετα, στον Ιωάννη Μαλάλα, στον Ευάγριο και στον Θεοφύλακτο Σιμοκάττη, ο όρος Ρωμαίων πολιτεία έχει εδαφική σημασία. Η συνήθεια αυτή θα υιοθετηθεί και από τους Νικηφόρο πατριάρχη, Θεοφάνη και Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο για να αποδώσει καταστάσεις ώς το 724.</p><p>4. Από τις αρχές του 9ου αιώνα εμφανίζεται ο όρος <em>Ῥωμαίων ἡγεμονία</em> (Γενέσιος, Σκυλίτζης), ταυτόχρονα με την επανεμφάνιση του όρου <em>Ῥωμαίων πολιτεία</em> με ελαφρά διαφορετική έννοια τώρα (κρατική οργάνωση). Στην Άννα Κομνηνή και στο Νικήτα Χωνιάτη, ο όρος Ῥωμαίων πολιτεία απουσιάζει, ενώ απαντάται σε κείμενα που αποπνέουν βυζαντινή κρατική συνέχεια και σταθερότητα (Λέων Διάκονος, Ιωάννης Κίνναμος).</p><p>5. Η μελέτη προσπαθεί να παρακολουθεί την εναλλαγή των αποχρώσεων της έννοιας των πιο πάνω όρων σε αντιστοιχία με την εξέλιξη της βυζαντινής πολιτικής ιδεολογίας στην εξωτερική πολιτική. Πρόκειται για προσωρινά συμπεράσματα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την εξέταση των όρων <em>Ῥωμαίων βασιλεία</em>, <em>τὸ ῥωμαϊκόν</em>, <em>Ῥωμανία </em>κλπ.</p>
28
MAVROMMATIS, Lénos. "La pronoia d᾽Alexis Commène Raoul à Prévista." BYZANTINA SYMMEIKTA 13 (September29, 1999): 203. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.867.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Λένος Μαυρομμάτης</p><p>Η πρόνοια του Αλεξίου Κομνηνού Ραούλ στη Πρέβιστα</p><p> </p><p>Στο αρχείο της Μονής Ζωγράφου σώζεται ένα ακρωτηριασμένο πρακτικό, που αφορά στην οικονομία του γαμβρού του αυτοκράτορα (Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου) Αλεξίου Κομνηνού Ραούλ στην περιοχή της Ζαβαλτίας, στο χωριό Πρέβιστα (σήμερα Παλαιοκώμη). Όπως προκύπτει από τις πληροφορίες του εγγράφου και των πηγών, πρόκειται για το μέγα δομέστικο Αλέξιο Κομνηνό Ραούλ (+1303)<strong>•</strong> συντάκτης του πρακτικού είναι ο απογραφεύς του θέματος Βολερού, Μοσυνοπόλεως, Σερρών και Στρυμόνος Ιωάννης Πανάρετος. Το έγγραφο συντάχθηκε περί το 1297 όπως εικάζεται απὀ την όλη δραστηριότητα του Πανάρετου και οπωσδήποτε πριν το 1303. Εξ άλλου, η Πρέβιστα περί το 1307/8 παραχωρείται από τον Ανδρόνικο Β' στην ανεψιά του μεγάλη δούκαινα Θεοδώρα Παλαιολογίνα και το σύζυγο της μέγα δούκα Ferran Ximenes de Arenos. Τέλος, με τη συγκατάθεση του βασιλέως, η Θεοδώρα πωλεί την Πρέβιστα αντί 3.000 υπερπύρων στο βασιλέα των Βουλγάρων Μιχαήλ Ασέν Σισμάν (1325), ο οποίος τη δωρίζει στη μονή Ζωγράφου.</p><p>Το πρακτικό του Πανάρετου για τη Πρέβιστα παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τη σύνθεση και την εξέλιξη της οικογένειας στη Μακεδονία στα τέλη του ΙΓ' αι. Το χωριό αποτελείται από 62 «τζάκια» παροίκων, δηλαδή 320 ψυχές. Απογράφονται μόνο 6 ηλικιωμένοι και μόνο δύο εγγόνια. Καταχωρούνται 6 χήρες ως αρχηγοί οικογένειας και μία γυναίκα, που ζει μόνη. Στην εργασία επιχειρείται η ανάλυση των πληροφοριών για τρεις οικογένειες παροίκων και των δομών τους. Τέλος, εξετάζονται οι οικονομικές υποχρεώσεις των παροίκων και της κοινότητας έναντι του κράτους ή του προνοιαρίου σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις και τις απαλλαγές, που περιέχονται σε άλλα έγγραφα για την Πρέβιστα. Έπεται η διπλωματική έκδοση του πρακτικού.</p>
29
Michaelson,J.S., M.Singh, C.M.Snapper, W.C.Sha, D.Baltimore, and B.K.Birshtein. "Regulation of 3' IgH enhancers by a common set of factors, including kappa B-binding proteins." Journal of Immunology 156, no.8 (April15, 1996): 2828–39. http://dx.doi.org/10.4049/jimmunol.156.8.2828.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Abstract Targeted disruption of the p50 subunit of NF-kappa B resulted in isotype class switch defects resembling those observed in mice in which the downstream IgH enhancer 3'alpha E(hs1,2) was deleted. We postulated that kappa B binding proteins may regulate class switching by interacting with 3'alpha E(hs1,2) or with other IgH 3' enhancers with which 3'alpha E(hs1,2) synergizes. kappa B binding sites were identified in 3'alpha E(hs1,2) and 3' alpha-hs4, the distal 3' IgH enhancer. A kappa B binding site within 3'alpha E(hs1,2) contributes to at least half the activity of the enhancer in plasma cells, while the same kappa B binding site participates in the complex repression of the enhancer in B cells. In the case of 3'alpha-hs4, a kappa B binding complex activates the enhancer in pre-B, B cells and plasma cells. Additional binding sites within 3'alpha-hs4 for factors known to regulate 3'alpha E(hs1,2), including Oct-1 and BSAP, were identified, and their contribution to 3'alpha-hs4 regulation during B cell development was assessed. Oct-1 positively regulates the enhancer in pre-B and B cells, while BSAP is a repressor in pre-B cells and an activator at the B cell stage. These studies identify kappa B binding proteins as key modulators of 3'alpha E(hs1,2) and 3'alpha-hs4, and suggest coregulation of the two enhancers by a common set of factors.
30
KÜLZER, Andreas. "Reisende und Reisenliteratur im byzantinischen Reich." BYZANTINA SYMMEIKTA 14 (September26, 2008): 77. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.875.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p> </p><p>Andreas Külzer</p><p>Ταξιδιώτες και ταξιδιωτική λογοτεχνία στη βυζαντινή αυτοκρατορία</p><p>Μόνο ένα μικρό μέρος των ελληνόφωνων ταξιδιωτών του Μεσαίωνα μας μεταδίδει πληροφορίες περί των βιωμάτων και συγκεκριμένων περιστατικών κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης τους. Οι διηγήσεις και παρατηρήσεις που έγιναν από στρατιώτες, ναυτικούς, αιχμαλώτους, τσιγγάνους και άλλα μέλη ";;περιθωριακών";; ομάδων, όπως από ιερόδουλες, είναι σήμερα ελάχιστα γνωστές και έχουν διασωθεί, διάσπαρτες και χωρίς την αμεσότητα τους, μέσα σε άλλα λογοτεχνικά είδη, όπως ιστορικές περιγραφές ή μυθιστορήματα.</p><p>Οι ορθόδοξοι ιεραπόστολοι, σε αντίθεση με τους δυτικούς, δεν ήταν υποχρεωμένοι να καταγράφουν τη δραστηριότητα τους. Η ενθάρρυνση μεμονωμένων αποστολών δεν ανταποκρινόταν, άλλωστε, στη συνήθη βυζαντινή αντίληψη περί ιεραποστολής. Ωστόσο, απεσταλμένοι, έμποροι και λόγιοι, κατέλιπαν ακριβείς εκθέσεις των ταξιδιών τους, όπως είναι επίσης γνωστές οι οδοιπορίες των αγίων και των προσκυνητών. Οι εκάστοτε επιδιώξεις που επέβαλαν αυτά τα ταξίδια, αποτυπώνονται κάθε φορά στα κείμενα.</p><p>Ιδιαίτερα θελκτικές είναι οι εκθέσεις των απεσταλμένων, που γνωρίζουν να εκθέτουν όσα αφορούν την καθημερινή ζωή, αλλά και τις πολιτικο-ιστορικές ιδιαιτερότητες. Τα κείμενα τους, όμως, διατυπώνονται σε γλώσσα τόσο πολύπλοκη, ώστε ήταν κατανοητά μόνο από τον μικρό κύκλο των μορφωμένων αναγνωστών. Στην προσκυνηματική φιλολογία αντικατοπτρίζονται τα ταξίδια που υποκινούνται από θρησκευτικούς λόγους. Όμως, η αυστηρή τήρηση των κανόνων που είχαν επιβληθεί από την ρητορική της ύστερης αρχαιότητας και η εστίαση στο θείο, οδήγησαν στην παραμέλησή τους από την επιστημονική έρευνα.</p><p> </p>
31
REINSCH, Diether Roderich. "Die Zitate in der Alexias Anna Komnenes." BYZANTINA SYMMEIKTA 12 (September29, 1998): 63. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.847.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Diether Roderich Reinch</p><p> Τα παραθέματα στην <em>Ἀλεξιάδα</em> της Άννας Κομνηνής</p><p>Τα τελευταία χρόνια η μελέτη των παραθεμάτων έχει δείξει την ανάγκη απεμπλοκής από την απλή ένδειξη των φιλολογικών παραλλήλων στο υπόμνημα πηγών, όπως αυτό παρατίθεται στις κριτικές εκδόσεις βυζαντινών κειμένων. Η ανάλυση παραθεμάτων από τον Όμηρο και την Καινή Διαθήκη που χρησιμοποιούνται από την Άννα Κομνηνή στην <em>Ἀλεξιάδα</em> υποδεικνύει ότι η συγγραφεύς χειρίζεται ελεύθερα τις πηγές της διασκευάζοντας, παραφράζοντας και προσαρμόζοντάς τις ανάλογα με τις αφηγηματικές ανάγκες του κειμένου της. Οι αποκλίσεις, επομένως, από το αυθεντικό κείμενο δεν μαρτυρούν σύγχυση, αλλά συνειδητή επεξεργασία.</p>
32
PAVLIKIANOV, Cyril. "A Short Catalogue of the Slavic Manuscripts in Vatopedi." BYZANTINA SYMMEIKTA 10 (September29, 1996): 295. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.818.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>C. Pavlikianov</p><p> Συνοπτικὸς κατάλογος τῶν σλαβικῶν χειρογράφων τοῦ Βατοπεδίου </p><p>Ὁ παρατιθέμενος σύντομος κατάλογος τῶν σλαβικῶν χειρογράφων ποὺ σώζονται στὴν Μονὴ Βατοπεδίου περιλαμβάνει ἐννέα κώδικες, οἱ όποῖοι χρονολογοῦνται μὲ βάση τὰ ὑδατόσημα καὶ ἀνάγονται στὴν περίοδο 1340-1700. Οἱ δύο πρωϊμότεροι κώδικες (ἀρ. 5 τοῦ 1340-1350 καὶ ἀρ. 1 τοῦ 1390-1400) ἀκολουθοῦν τὸν βουλγαρικὸ ὀρθογραφικὸ κανόνα, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι ἀνήκουν στὸ σερβικὸ ὀρθογραφικό ἰδίωμα, μὲ μοναδικὴ ἐξαίρεση τὸν κώδικα 9 τοῦ 1550-1560, ὁ ὁποῖος εἶναι ρωσικῆς προελεύσεως καὶ περιέχει τὴν ρωσικὴ μετάφραση τῶν Ὁμιλιῶν τοῦ Ἰωάννη Χρυσοστόμου εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγέλιον, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ πόνημα τοῦ Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ. Τὰ χειρόγραφα ποὺ περιγράφονται εἶναι ὅλα λειτουργικά: δύο εὐαγγέλια, δύο ψαλτήρια, δύο τριώδια, μία ὀκτώηχος καὶ ἕνα λειτουργικό. Παρὰ τὸ ὅτι στὴν πλειονότητά τους ἀκολουθοῦν τὸ σερβικὸ ὀρθογραφικὸ ἰδίωμα τῆς Ρεσάβας, περιέχουν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον βουλγαρικῆς συντάξεως σημειώματα. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶναι ἐνδεικτικὸ γιὰ τὶς πνευματικὲς διασυνδέσεις τῆς μονῆς Βατοπεδίου μὲ τὶς βουλγαρόφωνες περιοχὲς τῶν Βαλκανίων.</p>
33
NASTASE,D. "Les débuts de la communauté œcuménique du Mont Athos." BYZANTINA SYMMEIKTA 6 (September29, 1985): 251. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.704.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p> </p><span style="font-size: 11pt; color: black; font-family: 'Palatino Linotype','serif'">Δ. Ναστάσε</span><span style="font-size: 11pt; color: black; font-family: 'Palatino Linotype','serif'"> <p> Οἱ ἀπαρχὲς τῆς οἰκουμενικῆς κοινότητας τοῦ Ἁγίου Ὄρους </p><p> </p><p>Τὴν ἵδρυση τῆς μονῆς τῆς Λαύρας τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου (ποὺ ὁλοκληρώθηκε στὰ 963/4) ἀκολούθησε μία θεαματική αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν μονῶν τοῦ Ἄθω. Στὴ μεγάλη τους πλειοψηφία, αὐτὲς οἱ μονὲς ἦταν ἑλληνικές, ἀλλὰ πολὺ γρήγορα ἐμφανίστηκαν καὶ μερικὲς μονὲς τῶν ὁποίων οἱ ἱδρυτές (ή οἱ νεοκτήτορες) καὶ οἱ μοναχοὶ ἦταν Γεωργιανοὶ (Ἴβηρες), Ἀρμένιοι, Ἰταλοὶ («Λατίνοι» ἀπὸ τὸ Βενεβέντο καὶ τὸ Ἀμάλφι, ἀλλὰ καὶ Ἕλληνες άπὸ τὴν Καλαβρία καὶ τὴ Σικελία), Ρῶσοι, Βούλγαροι καὶ ἀργότερα Σέρβοι. Ἔτσι δημιουργήθηκε στὸν Ἄθω μία πολυεθνικὴ μοναστικὴ κοινότητα μὲ οἰκουμενικὸ χαρακτήρα. Τὶς ἀπαρχὲς αὐτῆς τῆς κοινότητας ἐρευνᾶ ὁ συγγραφέας, στρέ­φοντας τὴν προσοχή του ιδιαιτέρως στὶς «ξένες» ἀθωνίτικες μονές.</p><p>Θεωρεῖται ἕως τώρα ὅτι ἡ ἵδρυση αὐτῶν τῶν μονῶν ὀφείλεται στὸ πνευματικὸ κῦρος τοῦ Ἄθω καὶ ἀρχικὰ στὴν προσωπικὴ φήμη τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου. Ἀλλὰ ἡ ἔρευνα τῶν ἱστορικῶν συνθηκῶν κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐγκαθίστανται στὸν Ἄθω οἱ ξένοι μοναχοὶ ὁδηγεῖ ἀναφορικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ στὰ ἑξῆς διαφορετικὰ ἀποτελέσματα.</p><p>Ἡ οἰκουμενικὴ ἀθωνίτικη κοινότητα δημιουργήθηκε μὲ τὴ θέληση τῶν βυ­ζαντινῶν αὐτοκρατόρων, στὰ πλαίσια ἑνὸς πραγματικὰ πολιτικοῦ προγράμμα­τος μὲ θρησκευτικὴ μορφή. Αὐτή ἡ κοινότητα ἀντικατοπτρίζει πιστά, κατὰ τὴν πρώτη της φάση, τὴ στρατιωτική, πολιτική, καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἐπέκτα­ση τοῦ Βυζαντίου, ὑπὸ τὸν Νικηφόρο Φωκά, τὸν Ἰωάννη Τσιμισκῆ καὶ τὸν Βασίλειο Β', καὶ προοριζόταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ ἀποτελέσει ἕνα ζωντανὸ σύμ­βολο τῆς χριστιανικῆς αὐτοκρατορικῆς οἰκουμένης, ποὺ ἐπικεφαλῆς της, σύμφωνα μὲ τὴ βυζαντινὴ ἰδεολογία, ἦταν οἱ αὐτοκράτορες τῆς Κωνσταντινούπολης. Στὴν κορυφὴ αὐτῆς τῆς κοινότητας, βρισκόταν ἡ Λαύρα τοῦ Ἀθανασίου, ἐκ­προσωπώντας τὴν οἰκουμενικὴ κυριαρχία αὐτῶν τῶν αὐτοκρατόρων. Ὅσον ἀφορᾶ στὶς ξένες μονές, αὐτὲς ὑποδείκνυαν καὶ ἐγγυόνταν τὴν ἀναγνώριση αὐτῆς τῆς κυριαρχίας ἀπὸ τοὺς ἡγεμόνες τῶν ἀντίστοιχων χωρῶν. Ἔτσι εξηγεῖται γιατί, σὲ ὅλες τὶς γνωστές μας περιπτώσεις, οἱ ἱδρυτὲς καὶ πρῶτοι ἡγούμενοι αὐτῶν τῶν μονῶν (τῆς μονῆς Ἰβήρων, τῆς μονής τοῦ Λέοντα τοῦ Βενεβέντο καὶ ἀργότερα τῆς σερβικῆς μονῆς τοῦ Χιλανδαρίου) ἀνῆκαν στὶς ἡγεμονικὲς οἰκογένειες τοῦ τόπου τους: στὴν πραγματικότητα, αὐτὰ τὰ σημαντικὰ πρό­σωπα ἔρχονταν στὸν Ἄθω, ὄχι μὲ τὴ δική τους πρωτοβουλία, ἀλλὰ μὲ τὴ θέ­ληση τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο -δηλαδὴ ἱδρύοντας ἤ ξαναχτίζοντας μία ἀθωνίτικη μονὴ- φαίνεται ὅτι ἀποδείκνυαν τὴν ὄχι καὶ τόσο σίγουρη πίστη τους πρὸς αὐτοὺς τοὺς αὐτοκράτορες, καί ἄλλοι ξένοι, εἴτε πρώην ἡγεμόνες, εἴτε ἀξιωματοῦχοι ποὺ ὑπηρετοῦσαν στὸ Βυζάντιο, ἤ ἀκόμα καὶ μερικὲς μεγάλες βυζαντινὲς οἰκογένειες.</p><p>Ἄλλες μονὲς «ἀντιπροσώπευαν» στὴν κοινότητα περιφερειακὲς βυζαντινὲς ἐπαρχίες ποὺ ἀπειλοῦντο ἀπὸ ἐχθροὺς (ὅπως ἡ Καλαβρία) ἤ ποὺ εἶχαν ἤδη χαθεῖ, ἀλλὰ ποὺ τὸ Βυζάντιο συνέχισε νὰ διεκδικεῖ (ὅπως ἡ Σικελία).</p><p>Μετὰ τὴν κατάκτηση τῆς Βουλγαρίας (ποὺ ὁλοκληρώθηκε στὰ 1018), παραχωρήθηκε στοὺς Βούλγαρους, μὲ τὴν ἴδια συμβολικὴ σημασία τῆς ὑπο­ταγῆς τους, ἡ παλαιότερη μονὴ τοῦ Ζωγράφου». Περίπου τὴν ἴδια ἐποχή, ἡ ἵδρυση μιᾶς ρωσικῆς μονῆς στὸ Ἅγιον Ὄρος ἀντιστοιχεῖ μὲ τὴν εἴσοδο τῆς ἡγεμονίας τοῦ Κιέβου στὴ «χριστιανικὴ οἰκουμένη» καί, πιὸ συγκεκριμένα, στὴ βυζαντινὴ «ζώνη ἐπιρροής».</p><p>Λίγο ἀργότερα, ὁ πρῶτος σουλτάνος τοῦ Ροὺμ ἀναγνώρισε τυπικὰ τὴν κυ­ριαρχία τοῦ Ἀλεξίου Α' τοῦ Κομνηνοῦ: ἔτσι ἱδρύθηκε στὸ Ἅγιον Ὄρος ἡ μονὴ τοῦ Κουτλουμουσίου, ὁ κτήτωρ τῆς ὁποίας ἦταν ἕνας σελτζοῦκος πρίγκηπας ἀπὸ τὴ δυναστεία τῶν «Qutlumuš», ποὺ ἔγινε μ' αὐτὸν τὸν τρόπο χριστιανὸς ὀρθόδοξος καὶ ἁγιορείτης μοναχός.</p><p>Αὐτὲς οἱ τελευταῖες περιπτώσεις δείχνουν ὅτι ἡ «διεθνὴς ἀναγνώριση» νέων κρατῶν -χριστιανικῶν καὶ μὴ- ἐξαρτιόταν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καί, συνεπῶς, ὅτι μέσω τῆς οἰκουμενικῆς ἀθωνίτικης κοινότητας ποὺ εἶχε δημιουρ­γήσει, τὸ Βυζάντιο μποροῦσε νὰ ἐπιβληθεῖ στὸ διεθνὴ χῶρο ἀκόμα κ'ἐκεῖ ποὺ δὲν κατάφερε νὰ τὸ πετύχει μὲ τὴν ἰσχὺ τῶν ὅπλων.</p><p>Ἡ ἔρευνα σταματᾶ στὰ 1204, ὁπότε ἡ ἱστορία τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἰσέρχεται σὲ μία καινούργια φάση, μὲ τὴν ὁποία ὁ συγγραφέας ἀσχολήθηκε ἀλλοῦ.</p><p>Τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς ἔρευνας, δείχνουν ὅτι ὁ ρόλος ποὺ ἔπαιξε τὸ Ἅγιον Ὄρος στὴν ἱστορία τοῦ Βυζαντίου καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἄλλων λαῶν, ὀρθόδοξων καὶ μή, ἦταν πολὺ πιὸ σημαντικὸς καὶ πολυδιάστατος, ἀπ' ὅ,τι θὰ μπορούσαμε νὰ φανταστοῦμε.</p></span>
34
BILIARSKY, Ivan. "Les circonscriptions administratives en Bulgarie au 13e siècle." BYZANTINA SYMMEIKTA 13 (September29, 1999): 177. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.866.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Ivan Biliarsky</p><p> Οι διοικητικές περιφέρειες στη Βουλγαρία τον 13ο αιώνα</p><p>Σκοπός του άρθρου είναι η παρουσίαση του διοικητικού συστήματος των επαρχιών της Βουλγαρίας κατά τον 13ο αιώνα και η συναγωγή όλων των σχετικών πληροφοριών.</p><p>Ο κατάλογος των όρων που χρησιμοποιούνται για να δηλωθούν οι διοικητικές περιφέρειες της βουλγαρικής αυτοκρατορίας είναι ο ακόλουθος: ҳωра, земља клисоура, страна, οвласть. Ιδιαίτερη διοικητική ενότητα αποτελούν οι πόλεις. Από τη λεξιλογική, συγκριτική μελέτη των όρων τεκμαίρεται ότι δημιουργήθηκαν κατ' αναλογία, μετάφραση ή μεταγραμματισμό αντίστοιχων ελληνικών όρων: χώρα, γη, κλεισούρα, επαρχία. Στο σύνολο αυτό πρέπει ενδεχομένως να προστεθεί ο όρος прѣдѣлъ(= μέρος) που δηλώνει τα όρια (= σύνορα) και ο οποίος ωστόσο μνημονεύεται σε κείμενο του 14ου αιώνα. Σε ανάλογα συμπεράσματα οδηγεί η μελέτη των επιμέρους στοιχείων της επαρχιακής διοίκησης.</p><p>Στη μελέτη μας παρουσιάζομε επίσης τον κατάλογο των επαρχιών της Βουλγαρίας κατά τον 13ο αιώνα, για τις οποίες διαθέτομε πληροφορίες από πηγές της εποχής.</p><p>Τα στοιχεία που παραθέτομε μας επιτρέπουν να συμπεράνομε τον πλήρη εκβυζαντινισμό της επαρχιακής διοίκησης κατά την εποχή του δευτέρου βουλγαρικού κράτους. Οι Ασενίδες όχι μόνον δεν κατήργησαν το βυζαντινό διοικητικό σύστημα, αλλά δημιούργησαν ένα κράτος βυζαντινού τύπου. Την ίδια τάση ανιχνεύομε, εκτός από τη διοίκηση, και στην πολιτική ιδεολογία, τη φιλολογία, την τέχνη, την εν γένει πνευματική, ακόμη και την καθημερινή ζωή της βουλγαρικής κοινωνίας του όψιμου Μεσαίωνα.</p><p> </p>
35
ΛΟΥΓΓΗΣ, Τηλέμαχος. "Βιβλιοκρισία του: Ελένη Τούντα, "Το δυτικό sacrum imperium και η βυζαντινή αυτοκρατορία"." BYZANTINA SYMMEIKTA 18 (December15, 2008): 209. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.531.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
βιβλιοκρισία του: Ελένη Τούντα, Το δυτικό sacrum imperium και η βυζαντινή αυτοκρατορία
36
NASTASE,D. "Les débuts de l'Eglise moldave et le siège de Constantinople par Bajazet Ier." BYZANTINA SYMMEIKTA 7 (September29, 1987): 205. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.717.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Δ. Ναστάσε</p><p> Oἱ ἀπαρχὲς τῆς Μολδαβικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ πολιορκία τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸ τὸν Βαγιαζὴτ Α΄ </p><p>Ἡ ἵδρυση τῆς μητρόπολης τῆς Μολδαβίας, περίπου στὰ 1381-1386, προκάλεσε μία σύγκρουση ἀνάμεσα στοὺς ἡγεμόνες τῆς χώρας αὐτῆς, ποὺ ἤθελαν νὰ ἐπιβάλουν ἕναν αὐτόχθονα, Ρουμάνο, μητροπολίτη, καὶ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινούπολης, ποὺ ἐπέμενε νὰ διορίζει ἕνα δικό του, ";Ελληνα, μητροπολίτη. Ἡ μελέτη ἀποδεικνύει ὅτι ἡ συμφιλίωση ἔγινε στὴ διάρκεια καὶ λόγω τῆς μακρᾶς πολιορκίας τῆς Κωνσταντινούπολης (1394-1402) ἀπὸ τὸν Ὀθωμανὸ σουλτάνο Βαγιαζὴτ Α'. Τὸ Πατριαρχεῖο ἀποδέχτηκε τελικὰ τὸν Μολδαβὸ ὑποψήφιο καὶ κέρδισε ἔτσι τὴ Μολδαβία σὰν σύμμαχο τῆς βυζαντινῆς «πολιτικῆς ὀρθοδοξίας» ἐναντίον τῶν Τούρκων, ἀλλὰ καὶ τῶν «Λατίνων».</p>
37
Pessara,U., and N.Koch. "Tumor necrosis factor alpha regulates expression of the major histocompatibility complex class II-associated invariant chain by binding of an NF-kappa B-like factor to a promoter element." Molecular and Cellular Biology 10, no.8 (August 1990): 4146–54. http://dx.doi.org/10.1128/mcb.10.8.4146-4154.1990.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Expression of the major histocompatibility complex (MHC) class I and class II antigens and the class II-associated invariant chain (Ii) is strongly increased by treatment of cells with tumor necrosis factor alpha (TNF-alpha) and gamma interferon. We investigated elevation of expression of the invariant chain gene by TNF-alpha. Rat fibroblast cells transfected with the mouse Ii gene containing 802 base pairs of 5' sequences could be stimulated for Ii expression by treatment with TNF-alpha. Analysis of 5'-deleted Ii gene promoter-CAT constructs provided evidence for the presence of a TNF-alpha response box (TRB). Cloning of TRB in front of a non-TNF-alpha-responsive promoter could transfer the TNF-alpha stimulatory effect. We demonstrate binding of a TNF-alpha-induced factor to a kappa B-like motif within TRB. Mutations introduced into the kappa B element of the Ii promoter-CAT plasmid abolished the TNF-alpha-mediated stimulatory effect. Comparison of the TNF-alpha-induced factor and lipopolysaccharide-induced NF-kappa B in gel mobility shift assays upon partial protease digestion suggests similar DNA-binding protein cores. Further support for the NF-kappa B-like nature of the TNF-alpha-induced factor was obtained in methylation interference assays. The TNF-alpha-induced nuclear factor comprises DNA contact sites that are identical to those described for NF-kappa B. This TNF-alpha-induced factor also interacts with kappa B-like sequences of the MHC Kb, Ek alpha, and beta 2-microglobulin promoter, suggesting a common TNF-alpha-mediated regulatory signal for expression of MHC antigens and Ii.
38
Pessara,U., and N.Koch. "Tumor necrosis factor alpha regulates expression of the major histocompatibility complex class II-associated invariant chain by binding of an NF-kappa B-like factor to a promoter element." Molecular and Cellular Biology 10, no.8 (August 1990): 4146–54. http://dx.doi.org/10.1128/mcb.10.8.4146.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Expression of the major histocompatibility complex (MHC) class I and class II antigens and the class II-associated invariant chain (Ii) is strongly increased by treatment of cells with tumor necrosis factor alpha (TNF-alpha) and gamma interferon. We investigated elevation of expression of the invariant chain gene by TNF-alpha. Rat fibroblast cells transfected with the mouse Ii gene containing 802 base pairs of 5' sequences could be stimulated for Ii expression by treatment with TNF-alpha. Analysis of 5'-deleted Ii gene promoter-CAT constructs provided evidence for the presence of a TNF-alpha response box (TRB). Cloning of TRB in front of a non-TNF-alpha-responsive promoter could transfer the TNF-alpha stimulatory effect. We demonstrate binding of a TNF-alpha-induced factor to a kappa B-like motif within TRB. Mutations introduced into the kappa B element of the Ii promoter-CAT plasmid abolished the TNF-alpha-mediated stimulatory effect. Comparison of the TNF-alpha-induced factor and lipopolysaccharide-induced NF-kappa B in gel mobility shift assays upon partial protease digestion suggests similar DNA-binding protein cores. Further support for the NF-kappa B-like nature of the TNF-alpha-induced factor was obtained in methylation interference assays. The TNF-alpha-induced nuclear factor comprises DNA contact sites that are identical to those described for NF-kappa B. This TNF-alpha-induced factor also interacts with kappa B-like sequences of the MHC Kb, Ek alpha, and beta 2-microglobulin promoter, suggesting a common TNF-alpha-mediated regulatory signal for expression of MHC antigens and Ii.
39
ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ,ΔιονύσιοςΑ. "Aννα Ραδηνή: Η γυναίκα της επαρχιακής αριστοκρατίας στο Βυζάντιο του 12ου αι. μέσα από κτητορικές παραστάσεις." BYZANTINA SYMMEIKTA 22 (October22, 2012): 71. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.1057.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p><span style="font-family: 'MgOldTimes UC Pol'; font-size: 12pt"><font face="Times New Roman">Τα τελευταία χρόνια, η συστηματική έρευνα γύρω από τις Βυζαντινές γυναίκες αποκάλυψε την σημασία του ρόλου τους, κατά τον 11<sup>ο</sup>-12<sup>ο</sup> αιώνα, σε πολλούς τομείς του κοινωνικοοικονομικού και πολιτικού ακόμη βίου του Κράτους.</font></span></p><p><span style="font-family: 'MgOldTimes UC Pol'; font-size: 12pt"><font face="Times New Roman">Εχει μελετηθεί αρκετά η παρουσία τους στην καθημερινή ζωή της Κωνσταντινούπολης, αλλά όχι τόσο στην περιφέρεια. Η μελέτη αυτή αποσκοπεί κυρίως στην </font></span><span style="font-family: 'MgOldTimes UC Pol'; font-size: 12pt"><font face="Times New Roman"><span style="font-family: 'MgOldTimes UC Pol'; font-size: 12pt">ανίχνευση των παραπάνω εξελίξεων και εκτός του χώρου της Κωνσταντινούπολης. Παρότι τα στοιχεία των πηγών γενικά σε σχέση με τις γυναίκες της περιφέρειας (τουλάχιστον για τον 11<sup>ο</sup>-12<sup>ο</sup> αιώνα) είναι πενιχρά, οι κτητορικές σκηνές σε επαρχιακά μνημεία, οι οποίες τώρα απαντούν όλο και συχνότερα, αποτελούν πολύτιμο υλικό μελέτης της γυναίκας της επαρχιακής</span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt"> é</span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt">lite</span><span style="font-family: 'MgOldTimes UC Pol'; font-size: 12pt"> του Κομνήνειου Βυζαντίου.</span></font></span></p>
40
Freimuth,W.W., J.M.Depper, and G.J.Nabel. "Regulation of the IL-2 receptor alpha-gene. Interaction of a kappa B binding protein with cell-specific transcription factors." Journal of Immunology 143, no.9 (November1, 1989): 3064–68. http://dx.doi.org/10.4049/jimmunol.143.9.3064.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
Abstract The IL-2R alpha enhancer contains an 11 bp sequence that resembles kappa B, a regulatory element associated with several genes, including Ig kappa-L chain and human immunodeficiency virus. Although nuclear factor of the kappa-enhancer in B cells (NF-kappa B) binding is activated by PMA, TNF-alpha, and IL-1, activation of the IL-2R alpha enhancer does not consistently correlate with NF-kappa B induction. In this report, we show that TNF-alpha activates NF-kappa B and the human immunodeficiency virus enhancer in the Jurkat T leukemia but does not stimulate the IL-2R alpha enhancer. In contrast, this cytokine, and IL-1, increased IL-2R alpha gene expression in YT-1 cells. Comparing YT-1 and Jurkat T leukemias, we find that the IL-2R kappa B site is required for TNF-alpha and IL-1 stimulation in YT-1 cells, but that plasmids containing this site linked to a heterologous promoter do not respond to these cytokines. These data suggest that upstream regulatory elements in addition to IL-2R kappa B are needed to mediate this cytokine effect. TNF-alpha also synergized with PMA and other cytokines in the stimulation of the IL-2R alpha enhancer in YT-1. Because these effects are not observed in Jurkat cells, the function of the IL-2R kappa B site is cell-specific and likely mediated by different associated transcription factors present in each cell type.
41
Arenzana-Seisdedos,F., P.Turpin, M.Rodriguez, D.Thomas, R.T.Hay, J.L.Virelizier, and C.Dargemont. "Nuclear localization of I kappa B alpha promotes active transport of NF-kappa B from the nucleus to the cytoplasm." Journal of Cell Science 110, no.3 (February1, 1997): 369–78. http://dx.doi.org/10.1242/jcs.110.3.369.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
I kappa B alpha tightly regulates the transcriptional activity of NF-kappa B by retaining it in the cytoplasm in an inactive form. In the present work, we report that I kappa B alpha, when expressed in the nuclear compartment, not only abrogates NF-kappa B/DNA interactions and NF-kappa B-dependent transcription, but also transports NF-kappa B back to the cytoplasm. This function of I kappa B alpha is insured by a nuclear export sequence located in the C-terminal domain of I kappa B alpha and hom*ologous to the previously described export signal found in HIV-1 Rev protein as well as in PKI (the inhibitor of the catalytic subunit of protein kinase A). Thus, inhibition of NF-kappa B/DNA binding and the consecutive efficient nuclear export of the transcription factor of I kappa B alpha could represent an important mechanism for the control of the expression of NF-kappa B-dependent genes.
42
ΤΡΩΙΑΝΟΣ, Σπύρος. "Η Νεαρά Κωνσταντίνου του Μονομάχου: ἐπὶ τῇ ἀναδείξει καὶ προβολῇ τοῦ διδασκάλου τῶν νόμων." BYZANTINA SYMMEIKTA 22 (April15, 2013): 243. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.1055.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt">Έχουμε εδώ έναν, κατά τη σημερινή ορολογία, φωτογραφικό νόμο, τη σύνταξη του οποίου ανέθεσε ο αυτοκράτωρ, ακριβώς λόγω της ιδιορρυθμίας του περιεχομένου του, όχι σε κάποιον από τους αρμόδιους για την επεξεργασία των κειμένων των νόμων αξιωματούχο, αλλά σε έναν φιλόσοφο, τον Ιωάννη Μαυρόποδα, δείγμα της ρητορικής δεινότητας του οποίου αποτελεί το κείμενό μας. Αυτός όμως, μη όντας εξοικειωμένος με την εκπόνηση τέτοιου είδους κειμένων, επεστράτευσε παρεμφερή κείμενα του 6<sup>ου</sup> αιώνα, πιθανότατα στο πρωτότυπο, δοθέντος ότι ο Μονομάχος μαζί με την εντολή για τη σύνταξη του σχεδίου του νόμου θα έθεσε ασφαλώς στη διάθεση του Μαυρόποδος και την αυτοκρατορική βιβλιοθήκη. Για τη λειτουργία του Διδασκαλείου των Νόμων δεν έχουμε καμία είδηση. Το κακό δε είναι ότι ο τίτλος του Νομοφύλακος, που δεν άργησε να περιέλθει στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας, παρέσυρε σοβαρούς ιστορικούς του δικαίου να υποστηρίξουν ότι η σχολή ήταν σε λειτουργία ακόμη και τον 14<sup>ο</sup> αιώνα. Επομένως η προσφορά της Νεαράς από άποψη νομικών πληροφοριών είναι εξαιρετικά πενιχρή. Ακόμη και η με μελανά χρώματα περιγραφή της σύγχυσης που επικρατούσε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου ενδέχεται να αποδίδει όσα επισημαίνονται στα κείμενα του 6<sup>ου</sup> αιώνα. Δηλαδή, πολύ κακό για το τίποτε.</span>
43
YANGAKI,AnastasiaG. "North Syrian Mortaria and Other Late Roman Personal and Utility Objects Bearing Inscriptions of Good Luck." BYZANTINA SYMMEIKTA 19 (May25, 2010): 247. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.953.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<span style="font-size: 11pt; color: black; font-family: 'Times New Roman','serif'">ΠΗΛΙΝΑ ΙΓΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΠΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ</span> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; vertical-align: middle; text-indent: 21.25pt; line-height: 15pt" class="MsoNormal"> </p><span style="font-size: 11pt; color: black; font-family: 'Times New Roman','serif'">Ορισμένα από τα σφραγίσματα που εντοπίζονται σε ιγδία από τη Βόρειο Συρία, μία ιδιαίτερα διαδεδομένη ομάδα πήλινων ιγδίων που χρονολογούνται στο τέλος του 3ου και στο πρώτο μισό του 4ου αι. μ.Χ., φέρουν επιγραφές όπου κυρίως γίνεται χρήση του επιρρήματος <em>εὐτυχῶς</em> ή του ρήματος <em>εὐτυχῶ</em> σε συνδυασμό με ένα κύριο όνομα. Η μελέτη συγκεντρώνει τα πολυάριθμα ιγδία που φέρουν σχετικές επιγραφές (Παράρτημα Α), καθώς και πολλά αντικείμενα καθημερινής και προσωπικής χρήσης (δακτυλίδια, σφραγίδες, πυξίδες, γυάλινα αγγεία, πήλινα λυχνάρια, πήλινες οινοχόες) με επιγραφές παρόμοιου περιεχομένου. Τα περισσότερα από τα αντικείμενα αυτά είναι σύγχρονα με τα ιγδία, ενώ ορισμένα χρονολογούνται στην περίοδο από τον 5ο μέχρι και τον 7ο αι. μ.Χ. Αναλύεται η μορφή και το περιεχόμενο αυτών των επιγραφών, μέσω των οποίων εκφράζονται ευχές για καλή τύχη. Σχολιάζεται κατά πόσον αυτές, στην περίπτωση των πήλινων ιγδίων, αναφέρονται παράλληλα και στο εργαστήριο κατασκευής αυτών των αγγείων. Αυτού του είδους οι επιγραφές που εντοπίζονται στα ιγδία από τη Βόρειο Συρία αποτελούν μέρος μίας μακράς επιγραφικής παράδοσης και, βάσει της χρονολόγησης των λοιπών αντικειμένων στα οποία αυτές απαντούν, συνέχισαν να είναι αρκετά κοινές για μεγάλο χρονικό διάστημα, προφανώς δεδομένου του περιεχομένου του μηνύματός τους.</span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'"><font size="3"> </font></span>
44
KYRITSES, Demetrios. "The ‘‘Common Chrysobulls’’ of Cities and the Notion of Property in Late Byzantium." BYZANTINA SYMMEIKTA 13 (September29, 1999): 229. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.868.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Δημήτριος Κυρίτσης</p><p>Τα <span style="font-family: ArialUnicodeMS; font-size: 16px" class="Apple-style-span"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10px" class="Apple-style-span"><span style="font-family: ArialUnicodeMS; font-size: 11px" class="Apple-style-span">‘‘<span style="font-family: Verdana; font-size: 10px" class="Apple-style-span">κοινά χρυσόβουλλα<span style="font-family: ArialUnicodeMS; font-size: 13px" class="Apple-style-span"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10px" class="Apple-style-span"><span style="font-family: ArialUnicodeMS; font-size: 11px" class="Apple-style-span">’’<span style="font-family: Verdana; font-size: 10px" class="Apple-style-span"> των πόλεων και η έννοια της ιδιοκτησίας στο ύστερο Βυζάντιο</span></span></span></span></span></span></span></span></p> <!--StartFragment--> <!--StartFragment--> <!--StartFragment--> <!--StartFragment--><p> </p><p> </p><p>Το άρθρο αυτό εξετάζει τις διατάξεις ορισμένων χρυσοβούλλων, που είχαν παραχωρήσει οι αυτοκράτορες της ύστερης Βυζαντινής εποχής στους κατοίκους ορισμένων πόλεων. Οι διατάξεις αυτές, ιδιαίτερα όσες σχετίζονται με την ιδιοκτησία αγροτικών εκτάσεων, σώζονται στα χρυσόβουλλα για τη Μονεμβασία, τις Κρόες και τα Ιωάννινα και μπορούν εν μέρει να ανασυσταθούν με βάση όσα αναφέρονται σε αρχειακά έγγραφα για τα χρυσόβουλλα της Θεσσαλονίκης, της Βέρροιας και της Ρεντίνας.</p><p>Γνωρίζουμε ή μπορούμε βάσιμα να συμπεράνουμε ότι ‘κοινά' χρυσόβουλλα απολύθηκαν για πρώτη φορά για χάρη πόλεων που περιήλθαν εκ νέου στη βυζαντινή κυριαρχία μετά το 1240. Κατά καιρούς μεταγενέστεροι αυτοκράτορες επικύρωναν το περιεχόμενο τους με νέα χρυσόβουλλα.</p><p>Τα ‘κοινά χρυσόβουλλα' παρείχαν διαφόρων ειδών προνόμια. Οι διατάξεις, όμως, που εξετάζονται εδώ, σχετίζονται ειδικότερα με την έννοια της ιδιοκτησίας. Στις σημαντικότερες περιπτώσεις, οι αυτοκράτορες εγγυώνται ότι η ακίνητη περιουσία την οποία κατείχαν οι ‘έποικοι' των πόλεων εκτός των τειχών ήταν ";;;ελεύθερη";;;, δηλαδή ότι δεν βαρυνόταν με καμμία υποχρέωση έναντι του κράτους, είτε αυτή συνίστατο στην πληρωμή φόρου είτε στην παροχή υπηρεσιών, στρατιωτικών ή άλλων. Από το καθεστώς ‘ελευθερίας' απέρρεε και η απεριόριστη δυνατότητα μεταβίβασης της ιδιοκτησίας, έννοια που περιγράφεται με τον όρο ‘κατά λόγον γονικότητος', μολονότι ο όρος αυτός δεν έχει πάντοτε την ίδια σημασία σε όλα τα έγγραφα.</p><p>Παρατηρούμε ότι δεν πρόκειται για την απλή -και γνωστή από το παρελθόν- παραχώρηση απαλλαγών ούτε για την απλή αναγνώριση της ιδιοκτησίας των πολιτών, αλλά για την αναγνώριση από το κράτος ότι τα συγκεκριμένα περιουσιακά στοιχεία δεν έχουν παραχωρηθεί από το ίδιο έναντι υποχρεώσεων. Η έννοια της ιδιοκτησίας αποκλίνει από το παραδοσιακό ‘αντικειμενικό' νομικό πλαίσιο και εντάσσεται στο πλαίσιο μιας αμφίδρομης συμβατικής σχέσης με το κράτος, όπου η ‘ελευθερία' και το αντίθετο της, η ‘δουλεία', βαραίνουν περισσότερο. Η θεμελιώδους σημασίας δυνατότητα μεταβίβασης της περιουσίας καθορίζεται με βάση αυτές τις δύο έννοιες. Εικάζεται ότι αυτή η μεταβολή απηχεί την ασταθή κατάσταση που δημιουργήθηκε στις ευρωπαϊκές επαρχίες κατά τη διάρκεια της βαθμιαίας ανάκτησής τους από την αυτοκρατορία, όταν στο μεγαλύτερο μέρος τους οι εύφορες, καλλιεργήσιμες εκτάσεις περιήλθαν στην κυριότητα του κράτους, το οποίο τις εκχώρησε στη συνέχεια, υπό διαφόρους όρους, στην αριστοκρατία, τους λειτουργούς και το στρατό.</p><p>Τα ‘κοινά χρυσόβουλλα' αποσκοπούσαν στη διασφάλιση των περιουσιών των κατοίκων ορισμένων πόλεων από ενδεχόμενες απαιτήσεις του κράτους. Δεν εμπόδισαν όμως τη διείσδυση της αυτοκρατορικής αριστοκρατίας ή των μεγάλων μοναστηριών, που μέσω αγοράς ή δωρεών, άρχισαν να αποκτούν τα κτήματα αυτά. Στην ιδιαίτερη περίπτωση του κοινού χρυσοβούλλου των Ιωαννίνων οι οργανωμένοι ‘καστρηνοί' της πόλεως επιβάλλουν περιορισμούς με σκοπό να προστατεύσουν την περιουσία τους από έξωθεν διάβρωση. Οι αναφορές στα ‘κοινά χρυσόβουλλα' σταματούν στα μέσα του 14ου αι., όταν οι εν λόγω πόλεις είτε χάνουν την αγροτική ενδοχώρα τους είτε χάνοται οι ίδιες οριστικά για την αυτοκρατορία.</p>
45
Brockman,J.A., D.C.Scherer, T.A.McKinsey, S.M.Hall, X.Qi, W.Y.Lee, and D.W.Ballard. "Coupling of a signal response domain in I kappa B alpha to multiple pathways for NF-kappa B activation." Molecular and Cellular Biology 15, no.5 (May 1995): 2809–18. http://dx.doi.org/10.1128/mcb.15.5.2809.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
The eukaryotic transcription factor NF-kappa B plays a central role in the induced expression of human immunodeficiency virus type 1 and in many aspects of the genetic program mediating normal T-cell activation and growth. The nuclear activity of NF-kappa B is tightly regulated from the cytoplasmic compartment by an inhibitory subunit called I kappa B alpha. This cytoplasmic inhibitor is rapidly phosphorylated and degraded in response to a diverse set of NF-kappa B-inducing agents, including T-cell mitogens, proinflammatory cytokines, and viral transactivators such as the Tax protein of human T-cell leukemia virus type 1. To explore these I kappa B alpha-dependent mechanisms for NF-kappa B induction, we identified novel mutants of I kappa B alpha that uncouple its inhibitory and signal-transducing functions in human T lymphocytes. Specifically, removal of the N-terminal 36 amino acids of I kappa B alpha failed to disrupt its ability to form latent complexes with NF-kappa B in the cytoplasm. However, this deletion mutation prevented the induced phosphorylation, degradative loss, and functional release of I kappa B alpha from NF-kappa B in Tax-expressing cells. Alanine substitutions introduced at two serine residues positioned within this N-terminal regulatory region of I kappa B alpha also yielded constitutive repressors that escaped from Tax-induced turnover and that potently inhibited immune activation pathways for NF-kappa B induction, including those initiated from antigen and cytokine receptors. In contrast, introduction of a phosphoserine mimetic at these sites rectified this functional defect, a finding consistent with a causal linkage between the phosphorylation status and proteolytic stability of this cytoplasmic inhibitor. Together, these in vivo studies define a critical signal response domain in I kappa B alpha that coordinately controls the biologic activities of I kappa B alpha and NF-kappa B in response to viral and immune stimuli.
46
DIMITROUKAS, Ioannis. "The trip of the Great Persian Embassies to Byzantium during the reign of Justinian I (527-565) and its logistics." BYZANTINA SYMMEIKTA 18 (February10, 2009): 171. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.273.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<span style="line-height: 150%; font-size: 10pt"><font face="Times New Roman"><font size="3"><font size="3"><p style="text-align: justify; margin: 0cm 0cm 0pt" class="Pa12"><span style="color: black; font-size: 11pt"><font face="Batang">ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΕΡΣΙΚΩΝ ΠΡΕΣΒΕΙΩΝ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΕΠΙ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ Α΄ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ</font></span></p></font> </font></font></span><span style="line-height: 150%; font-size: 10pt"><font face="Times New Roman"><font size="3">Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να διερευνήσει τις συνθήκες και το λογιστικό πλαίσιο διεξαγωγής των μεγάλων περσικών πρεσβειών από την Περσία στην Κωνσταντινούπολη επί Ιουστινιανού Α΄ (527-565). Οι πληροφορίες μας στηρίζονται κυρίως σε δύο αποσπάσματα από τη συγγραφή του Πέτρου Πατρικίου «</font><em><font face="MgOldTimes UC Pol,MgOldTimes UC Pol" size="3">Περί πολιτικής καταστάσεως</font></em><font size="3">», τα οποία περιγράφουν τη δεύτερη, πιθανώς, εκ των τριών πρεσβειών του πέρση Ιεσδεγουσνάφ και έχουν ενσωματωθεί στην «Ἔκθεσιν τῆς βασιλείου τάξεως» του Κωνσταντίνου Ζ΄. </font></font></span><span style="line-height: 150%; font-size: 10pt"><font size="3"><p align="justify">Ο πρεσβευτής με την ακολουθία του διερχόταν το μεθοριακό σταθμό μεταξύ Νισίβεως και Δάρας, εφοδιασμένος με έγγραφα υπογεγραμμένα από τον αυτοκράτορα, προτού γίνει δεκτός από τις βυζαντινές τοπικές αρχές στο συνοριακό φρούριο Δάρας. Εκεί οι Πέρσες ελάμβαναν εκ των προτέρων οδοιπορικά για ταξίδι 103 ημερών και στην Κωνσταντινούπολη ένα πρόσθετο ποσό, αν το ταξίδι είχε διαρκέσει περισσότερο. Η πρεσβεία ταξίδευε έφιππη με βραδύ ρυθμό (15 χλμ/ημέρα), συνοδευόμενη από υπαλλήλους του Δημοσίου Δρόμου. Μετά την Αντιόχεια η πρεσβεία ακολουθούσε το Δρόμο των Προσκυνητών διά μέσου της Μικράς Ασίας. Τελευταίοι σταθμοί ήταν η Νίκαια και η Ελενόπολις, από όπου η πρεσβεία διαπεραιωνόταν με δρόμωνες στη βασιλεύουσα ή οδηγούνταν, με ενδιάμεσους σταθμούς στη Νικομήδεια και τη Δακίβυζα, στη Χαλκηδόνα και από εκεί με πλοία στη βασιλεύουσα. </p><p>Στη Χαλκηδόνα και την Κωνσταντινούπολη είχαν ετοιμασθεί επίσημα καταλύματα, εφοδιασμένα με όλες τις απαραίτητες ανέσεις για την ευχάριστη διαμονή των υψηλών ξένων. Γενικά για τη διεκπεραίωση του εγχειρήματος αυτού συνεργάζονταν, με μεγάλη αποτελεσματικότητα, διάφοροι υπάλληλοι και διάφορες υπηρεσίες της διοικητικής μηχανής του Ρωμαϊκού Κράτους, υπό την καθοδήγηση του magister officiorum.</p></font></span>
47
PAVLIKIANOV, Cyril. "The Monastery of Zelianos, the First Slavic Monastic Institution on Mount Athos." BYZANTINA SYMMEIKTA 11 (September29, 1997): 37. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.822.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Cyril Pavlikianov</p><p> Ἡ μονὴ τοῦ Ζελιάνου: Tὸ πρῶτο σλαβικὸ μοναστικὸ καθίδρυμα στὸ Ἅγιον Ὄρος</p><p>Τὸ πρῶτο ἀθωνικὸ μονύδριο ἄμεσα σχετιζόμενο μὲ ἄτομα σλαβικῆς καταγωγῆς χρονολογεῖται στὰ μέσα τοῦ ἑνδεκάτου αἰῶνος, ὅταν στὶς πηγὲς ἐμφανίζεται ἡ μονὴ τοῦ Ζελιάνου. Τὸ ὄνομα Ζελιάνος εἶναι ἀναμφίβολα σλαβικῆς προελεύσεως. Ἡ εἰδοποιὸς διαφορὰ μεταξὺ τῆς μονῆς τοῦ Ζελιάνου καὶ τῶν καθιδρυμάτων, ποὺ διατηρήθηκαν ὡς σλαβικὲς ἐστίες μέχρι σήμερα, ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ πρώτη ἔγινε γνωστὴ στὸν Ἄθωνα μὲ τὸ ὄνομα τοῦ σλάβου ἱδρυτή της, ὁ ὁποῖος κάλλιστα θὰ μποροῦσε νὰ κατάγεται καὶ ἀπὸ τὰ ἐδάφη τῆς αὐτοκρατορίας. Ἀποτελοῦσε, δηλαδή, σλαβικὸ μοναστικὸ κέντρο ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της, ἐνῶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα μοναστήρια, ποὺ βαθμιαία περιῆλθαν στὰ χέρια σλάβων μοναχῶν, ἱδρύθηκαν ὡς ἑλληνόφωνα. Συνεπῶς, ἤδη ἀπὸ τὸν ΙΑ ' αἰῶνα, oἱ σλαβικοὶ πληθυσμοὶ τῶν Βαλκανίων μετεῖχαν στὴν ζωὴ τῆς ἀθωνικῆς μοναστικῆς κοινότητος.</p><p> </p>
48
Tsouris, Konstantinos. "Οχυρωματικά έργα επί ανανεωσίμων πηγών υδάτων (9ος – 15ος αιώνας)." BYZANTINA SYMMEIKTA 22 (May27, 2013): 293. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.1081.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p style="text-align: justify; line-height: 150%" class="MsoNormal">Στους οικισμούς της μέσης και ύστερης βυζαντινής περιόδου ο συνήθης τρόπος κάλυψης των αναγκών σε νερό ήταν η αποταμίευση ομβρίων υδάτων. Οι περισσότεροι από τους οικισμούς που ιδρύθηκαν μετά το τέλος της αρχαιότητας βρίσκονταν σε απότομα υψώματα και έτσι η μεταφορά υδάτων από ανανεώσιμες πηγές υδάτων ήταν σχεδόν αδύνατη. Οι κάτοικοι αυτών των οικισμών όφειλαν να προμηθεύονται τις απαραίτητες ποσότητες νερού από παρακείμενα υδάτινα ρεύματα, πηγές ή λίμνες. Σε καιρούς ειρήνης η μεταφορά νερού από τις πηγές αυτές στο εσωτερικό των οχυρωμένων εγκαταστάσεων ήταν κοπιώδης μεν ακίνδυνη δε. Κατά τη διάρκεια όμως πολιορκιών η άντληση νερού από πηγές εκτός οχυρώσεως ήταν άκρως επικίνδυνη.</p> <p style="text-align: justify; line-height: 150%" class="MsoNormal">Οι κάτοικοι των οχυρωμένων οικισμών που βρίσκονταν σε απότομα υψώματα, για να εξασφαλίσουν την αβλαβή άντληση υδάτων από τα πεδινά, σε ορισμένες περιπτώσεις κατασκεύασαν σήραγγες που οδηγούσαν στις πηγές, τα ποτάμια ή τις λίμνες, ενώ σε άλλες κατασκεύασαν οχυρωματικά έργα πάνω ή δίπλα στις πηγές άντλησης. Μέχρι σήμερα αναφέρονται στη σχετική βιβλιογραφία δύο ειδών έργα. Το ένα ήταν η κατασκευή επέκτασης της οχύρωσης ώστε να περιληφθεί μέσα σε αυτήν μία πηγή ή να βρεθεί η οχύρωση δίπλα σε μία πηγή άντλησης. Έτσι αυξανόταν ο οχυρωμένος χώρος που διέθετε ο οικισμός, αλλά η επέκταση αυτή δεν αύξανε τις αμυντικές δυνατότητες του οικισμού άμεσα. Είτε υπήρχε είτε όχι η οχύρωση εξακολουθούσε να έχει τις ίδιες δυνατότητες. Η συμβολή στην άμυνα ήταν έμμεση: εφ’ όσον εξασφαλιζόταν η διαρκής ύδρευση, η άμυνα εξαρτιόταν απολύτως από τα οχυρωματικά έργα και τους πολεμιστές και δεν απειλούνταν από έλλειψη νερού. Το άλλο είδος έργου ήταν η κατασκευή πύργου μέσα ή δίπλα σε μία πηγή άντλησης. Ο πύργος αυτός άλλοτε ήταν παντελώς ανεξάρτητος από την οχύρωση του οικισμού, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις συνδεόταν με τείχος με την υπόλοιπη οχύρωση. Στο τελευταίο ενδεχόμενο ένας βραχίονας του τείχους (γραμμικό έργο) ξεκινούσε από την οχύρωση του απότομου υψώματος και κατέβαινε στα πόδια του υψώματος, όπου βρισκόταν η πηγή ύδρευσης (πηγή ή υδάτινο ρεύμα). Πάνω στο σημείο άντλησης υψωνόταν ένας πύργος, στο εσωτερικό του οποίου οι κάτοικοι του κάστρου μπορούσαν να αντλούν νερό χωρίς να εκτίθενται στα εχθρικά πυρά.</p> <p style="text-align: justify; line-height: 150%" class="MsoNormal">Οι ανωτέρω κατασκευές δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες, έχουν εντοπισθεί μέχρι τώρα σε οχυρωμένους οικισμούς, που συνήθως χαρακτηρίζονται πόλεις και ορισμένοι από αυτούς είχαν ιδιαίτερη σημασία στη μεσαιωνική Βαλκανική, ιδίως κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο. </p>
49
MIHALJČIĆ,R. "La corégence dans l᾽état des Nemanjić." BYZANTINA SYMMEIKTA 11 (September29, 1997): 215. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.830.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>R. Mihaljčić</p><p> H συμβασιλεία στο κράτος των Νεμανιδών</p><p> </p>Ο θεσμός του «νέου βασιλιά», που το σερβικό κράτος είχε κληρονομήσει από τους Ούγγρους για να δηλώνει τον διάδοχο του θρόνου, επηρεάσθηκε από τον βυζαντινό θεσμό του συμβασιλέως και γνώρισε παραλλαγές εξ αιτίας των πολιτικών αναστατώσεων. Κατά την συμβασιλεία του Στέφανου Dušan και του Uroš (1346-1355) γίνεται σαφής διάκριση ανάμεσα στις δικαιοδοσίες του πατέρα και του γιού, όπως και στο Βυζάντιο. Κατά την συμβασιλεία του αυτοκράτορα Uroš με τον Vukašin (1355-1371), που δεν ανήκε στη δυναστεία, η ιδέα του «διαδόχου του θρόνου» παραμερίζεται, καθώς ο Vukašin ασκούσε σημαντική εξουσία. Ο θεσμός της συμβασιλείας δεν ακολουθεί ούτε το ουγγρικό ούτε το βυζαντινό πρότυπο, αλλά εμφανίζεται ως πραγματικός εθνικός θεσμός των Σέρβων, - ένας θεσμός εξαιρετικά βραχύβιος, λόγω της εξαφάνισης της δυναστείας των Νεμανιδών
50
NASTASE,D., and Florin MARINESCU. "Les actes roumains de Simonopétra (Mont Athos). Catalogue sommaire." BYZANTINA SYMMEIKTA 7 (September29, 1987): 275. http://dx.doi.org/10.12681/byzsym.720.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
Abstract:
<p>Δ. Ναστάσε - Φλ. Μαρινέσκου</p><p>Τὰ ρουμανικὰ ἔγγραφα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σιμωνόπετρας (Ἅγιον Ὄρος). Συνοπτικὸς κατάλογος </p><p>Τὸ 1983, σὲ προηγούμενο τόμο τῶν Συμμείκτων, ὁ Δ. Ναστάσε παρουσίασε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ μεγάλο ἀριθμὸ ρουμανικῶν ἀνέκδοτων ἐγγράφων ποὺ σώζονται στὸ ἀρχεῖο τῆς Σιμωνόπετρας. Ἀκολουθεῖ, τώρα, σὲ συνεργασία μὲ τὸν Φλορὶν Μαρινέσκου, ὁ συνοπτικὸς κατάλογος αὐτῶν τῶν ἐγγράφων, ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὸ παλαιότερο χρονολογείται στὰ 1433 καὶ τὸ πιὸ πρόσφατο στὰ 1848. Ὁ ἀριθμός τους φτάνει στὰ 773 καί, συνολικά, μὲ ἀντίγραφα, μεταφράσεις, περιλήψεις, ὑπερβαίνει τὰ 1500 (προσωρινοὶ ἀριθμοί). Μὲ τὴ μοναδικὴ ἐξαίρεση ἑνὸς μολδαβικοῦ ἡγεμονικοῦ κηροβούλλου, ὅλα προέρχονται ἀπὸ τὴ Βλαχία. Τὰ περισσότερα εἶναι ἡγεμονικά, ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ πολυάριθμα συμβόλαια, καθὼς καὶ ἔγγραφα ποὺ ἀπολύθηκαν ἀπὸ τὸ ἡγεμονικὸ συμβούλιο, πατριάρχες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, μητροπολίτες τῆς Οὐγγροβλαχίας, ἄλλες ἀρχές, καθὼς καὶ ἀπὸ μονές-μετόχια τῆς Σιμωνόπετρας (ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ πιὸ σημαντικὴ ἦταν ἡ καλούμενη μονὴ τοῦ «Μιχαὴλ Βόδα»).</p>
You might also be interested in the bibliographies on the topic 'Alpha Kappa Alpha Sorority' for other source types:
Dissertations / Theses Books
 - Which law would you use to simplify the expression mc^(006)-1.jpg?... (1 Answer) | Transtutors)